چادر خاکی مادرم زهرا سلام الله علیها

در مکتب شیعه شخصیت و زیارت امام حسین علیه السلام از موقعیت ویژه ای برخوردار است و روایات بسیاری در مورد ایشان ذکر شده است. در این مطلب چهل حدیث از اهل بیت علیهم السلام در مورد امام حسین علیه السلام می آوریم تا معرفت خود را نسبت به این بزرگوار هر چه بیشتر نماییم.
1- حریم پاک:
عن النبى (ص) قال: … و هى اطهر بقاع الارض واعظمها حرمه و إنها لمن بطحاء الجنه.
پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله در ضمن حدیث بلندى مى‏فرماید:
کربلا پاک ترین بقعه روى زمین و از نظر احترام بزرگترین بقعه‏ها است والحق که کربلا از بساط هاى بهشت است.(1)
2- سرزمین نجات:
قال رسول الله صلى الله علیه و آله: یقبر ابنى بأرض یقال لها کربلا هى البقعه التى کانت فیها قبه الاسلام نجا الله التى علیها المؤمنین الذین امنوا مع نوح فى الطوفان.
پیامبر خدا (ص) فرمود: پسرم حسین در سرزمینى به خاک سپرده مى‏شود که به آن کربلا گویند، زمین ممتازى که همواره گنبد اسلام بوده است، چنان که خدا یاران مومن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد .(2)
3- مسلخ عشق:
‏قال على علیه السلام: هذا… مصارع عشاق شهداء لا یسبقهم من کان قبلهم ولا یلحقهم من کان بعدهم.
حضرت على علیه السلام روزى گذرش از کربلا افتاد و فرمود: اینجا قربانگاه عاشقان و مشهد شهیدان است شهیدانى که نه شهداى گذشته و نه شهداى آینده به پاى آنها نمى‏رسند.(3)
4- عطر عشق:
‏قال على علیه السلام: واها لک ایتها التربه لیحشرن منک قوم یدخلون الجنه بغیر حساب. (4)
امیرالمومنین علیه السلام خطاب به خاک کربلا فرمود: چه خوشبویى اى خاک! در روز قیامت قومى از تو به پا خیزند که بدون حساب و بى درنگ به بهشت روند.
برای خواندن اس ام اس های محرم سری اول اینجا را کلیک کنید

برای خواندن اس ام اس های محرم سری دوم اینجا را کلیک کنید

ادامه احادیث در لینک زیر

5- ستاره سرخ محشر:
قال على بن الحسین علیه السلام: تزهر أرض کربلا یوم القیامه کالکوکب الدرى و تنادى انا ارض الله المقدسه الطیبه المبارکه التى تضمنت سیدالشهداء و سید شباب اهل الجنه.(5)
امام سجاد علیه السلام فرمود: زمین کربلا در روز رستاخیز، چون ستاره مرواریدى مى‏درخشد و ندا مى‏دهد که من زمین مقدس خدایم، زمین پاک و مبارکى که پیشواى شهیدان و سالار جوانان بهشت را در بر گرفته است.
6- کربلا وبیت المقدس‏:
قال ابوعبدالله علیه السلام: الغاضریه من تربه بیت المقدس.(6)
امام صادق علیه السلام فرمود: کربلا از خاک بیت المقدس است.
7- فرات و کربلا:
قال ابوعبدالله: ان أرض کربلا و ماء الفرات اول ارض و اول ماء قدس الله تبارک و تعالى…(7)
امام صادق علیه السلام فرمود: سرزمین کربلا و آب فرات، اولین زمین و نخستین آبى بودند که خداوند متعال به آنها قداست و شرافت بخشید.
8- کربلا کعبه انبیاء:
قال ابوعبدالله علیه السلام: لیس نبى فى السموات والارض و الا یسألون الله تبارک و تعالى ان یوذن لهم فى زیاره الحسین علیه السلام ففوج ینزل و فوج یعرج.(8)
امام صادق علیه السلام فرمود: هیچ پیامبرى در آسمانها و زمین نیست مگر این که مى‏خواهند خداوند متعال به آنان رخصت دهد تا به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف شوند، چنین است که گروهى به کربلا فرود آیند و گروهى از آنجا عروج کنند.
9- کربلا، مطاف فرشتگان:
‏قال ابوعبدالله علیه السلام: لیس من ملک فى السموات والارض إلا یسألون الله تبارک و تعالى ان یوذن لهم فى زیاره الحسین علیه السلام ففوج ینزل و فوج یعرج.(9)
امام صادق علیه السلام فرمود: هیچ فرشته‏اى در آسمانها و زمین نیست مگر این که مى‏خواهد خداوند متعال به او رخصت دهد تا به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف شود، چنین است که همواره فوجى از فرشتگان به کربلا فرود آیند و فوجى دیگرعروج کنند و از آنجا اوج گیرند.
10- راه بهشت:
‏قال ابوعبدالله علیه السلام: موضع قبرالحسین علیه السلام ترعه من ترع الجنه.(10)
امام صادق علیه السلام فرمود: جایگاه قبر امام حسین علیه السلام درى از درهاى بهشت است.
11- کربلا حرم امن‏:
قال ابوعبدالله علیه السلام: ان الله اتخذ کربلا حرما آمنا مبارکا قبل ان یتخذ مکه حرماً.(11)
امام صادق (ع) فرمود: به راستى که خدا کربلا را حرم امن و با برکت قرار داد پیش از آن که مکه را حرم قرار دهد.( شایان ذکر است منظور از این روایت درعالم بالا می باشد که قبل از مکه، کربلا حرم امن الهی قرار گرفت.)
12- زیارت مداوم:
‏قال الصادق علیه السلام: زوروا کربلا ولا تقطعوه فان خیر أولاد الانبیاء ضمنته…(12)
امام صادق (ع) فرمود: کربلا را زیارت کنید و این کار را ادامه دهید، چرا که کربلا بهترین فرزندان پیامبران را در آغوش خویش گرفته است.
13- بارگاه مبارک:
‏قال الصادق علیه السلام: « شاطى‏ء الوادى الایمن» الذى ذکره الله فى القرآن،( قصص/30) هو الفرات و« البقعه المبارکه» هى کربلا. (13)
امام صادق (ع) فرمود: آن « ساحل وادى ایمن» که خدا در قرآن یاد کرده فرات است و « بارگاه با برکت» نیز کربلا است.
14- شوق زیارت:
‏قال الامام باقرعلیه السلام: لو یعلم الناس ما فى زیاره قبرالحسین علیه السلام من الفضل، لماتوا شوقاً.(14)
امام باقرعلیه السلام فرمود: اگر مردم مى‏دانستند که چه فضیلتى در زیارت مرقد امام حسین علیه السلام است از شوق زیارت مى‏مردند.
15- حج مقبول و ممتاز:
قال ابوجعفرعلیه السلام: زیاره قبر رسول الله صلى الله علیه و آله و زیاره قبور الشهداء، و زیاره قبرالحسین بن على علیهما السلام تعدل حجه مبروره مع رسول الله صلى الله علیه و آله.(15)
امام باقر علیه السلام فرمودند: زیارت قبر رسول خدا (ص) و زیارت مزار شهیدان، و زیارت مرقد امام حسین علیه السلام معادل است با حج مقبولى که همراه رسول خدا (ص) بجا آورده شود.
16- تولدى تازه‏:
عن حمران قال: زرت قبرالحسین علیه السلام فلما قدمت جاء نى ابو جعفر محمد بن على علیه السلام … فقال علیه السلام ابشر یا حمران فمن زار قبور شهداء آل محمد (ص) یرید الله بذلک وصله نبیه حرج من ذنوبه کیوم ولدته امه.(16)
حمران مى‏گوید هنگامى که از سفر زیارت امام حسین (ع) برگشتم، امام باقرعلیه السلام به دیدارم آمد و فرمود: اى حمران! به تو مژده مى‏دهم که هر کس قبور شهیدان آل محمد (ص) را زیارت کند و مرادش از این کار رضایت خدا و تقرب به پیامبر(ص) باشد، از گناهانش بیرون مى‏آید مانند روزى که مادرش او را زاده است.
17- زیارت مظلوم‏:
عن ابى جعفر و ابى عبدالله علیهماالسلام یقولان: من احب أن یکون مسکنه و مأواه الجنه، فلا یدع زیاره المظلوم.(17)
از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام نقل شده که فرمودند: هر کس که مى‏خواهد مسکن و مأوایش بهشت باشد، زیارت مظلوم – امام حسین- را ترک نکند.
18- شهادت و زیارت‏:
قال الامام الصادق علیه السلام: زوروا قبرالحسین علیه السلام ولا تجفوه فانه سید شباب أهل الجنه من الخلق و سید شباب الشهداء.(18)
امام صادق (ع) فرمود: مرقد امام حسین علیه السلام را زیارت کنید و با ترک زیارتش به او ستم نورزید، چرا که او سید جوانان بهشت از مردم و سالار جوانان شهید است.
19- زیارت، بهترین کار:
قال ابوعبدالله علیه السلام: زیاره قبرالحسین بن على علیهماالسلام من أفضل ما یکون من الأعمال.(19)
امام صادق (ع) فرمود: زیارت قبر امام حسین علیه السلام از بهترین کارهاست که مى‏تواند انجام یابد.
20- سفره‏هاى نور:
قال الامام الصادق علیه السلام: من سره ان یکون على موائد النور یوم القیامه فلیکن من زوارالحسین بن على علیهماالسلام.(20)
امام صادق (ع) فرمود: هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره‏هاى نور بنشیند باید از زائران امام حسین علیه السلام باشد.
21- شرط شرافت:
‏قال الصادق علیه السلام: من اراد ان یکون فى جوار نبیه و جوارعلى و فاطمه علیهم السلام فلا یدع زیاره الحسین علیه السلام. (21)
امام صادق (ع) فرمود: کسى که مى‏خواهد در همسایگى پیامبر(ص) و در کنارعلى (ع) و فاطمه (س) باشد زیارت امام حسین (ع) را ترک نکند.
22- زیارت، فریضه الهى:
‏قال ابوعبدالله علیه السلام: لو ان احدکم حج دهره ثم لم یزرالحسین بن على علیهماالسلام لکان تارکا حقا من حقوق رسول الله (ص) لان حق الحسین فریضه من الله تعالى واجبه على کل مسلم.(22)
امام صادق (ع) فرمود: اگر یکى از شما تمام عمرش را احرام حج ببندد اما امام حسین علیه السلام را زیارت نکند حقى از حقوق رسول خدا (ص) را ترک کرده است؛ چرا که حق حسین (ع) فریضه الهى و بر هر مسلمانى واجب و لازم است.
23- کربلا کعبه کمال:
‏قال ابوعبدالله علیه السلام: من لم یأت قبرالحسین علیه السلام حتى یموت کان منتقص الایمان منتقص الدین، ان ادخل الجنه کان دون المؤمنین فیها.(23)
امام صادق (ع) فرمود: هر کس به زیارت قبر امام حسین (ع) نرود تا بمیرد، ایمانش ناتمام و دینش ناقص خواهد بود به بهشت هم که برود پایین تر از مومنان در آنجا خواهد بود.
24- از زیارت تا شهادت:
‏قال ابوعبدالله علیه السلام: لا تدع زیاره الحسین بن على علیهماالسلام و مُرّ أصحابک بذلک یمدالله فى عمرک و یزید فى رزقک و یحییک‏ الله سعیدا ولا تموت الا شهیدا.(24)
امام صادق (ع) فرمود: زیارت امام حسین علیه السلام را ترک نکن و به دوستان و یارانت نیز همین را سفارش کن! تا خدا عمرت را دراز و روزى و رزقت را زیاد کند و خدا تو را با سعادت زنده دارد و نمیرى مگر با شهادت.
25- حدیث محبت‏:
عن ابى عبدالله قال: من اراد الله به الخیر قذف فى قلبه حب الحسین علیه السلام و زیارته و من اراد الله به السوء قذف فى قلبه بغض الحسین علیه السلام و بغض زیارته.(25)
امام صادق (ع) فرمود: هر کس که خدا خیر خواه او باشد محبت حسین (ع) و زیارتش را در دل او مى‏اندازد و هر کس که خدا بدخواه او باشد کینه و خشم حسین (ع) و خشم زیارتش را در دل او مى‏اندازد.
26- نشان شیعه بودن:
‏قال الصادق علیه السلام: من لم یأت قبرالحسین علیه السلام و هو یزعم انه لنا شیعه حتى یموت فلیس هو لنا شیعه و ان کان من اهل الجنه فهو من ضیفان اهل الجنه.(26)
امام صادق علیه السلام فرمود: کسى که به زیارت قبر امام حسین نرود و خیال کند که شیعه ما است و با این حال و خیال بمیرد او شیعه ما نیست و اگر هم از اهل بهشت باشد از میهمانان اهل بهشت خواهد بود.
27- سکوى معراج‏:
قال الصادق علیه السلام: من اتى قبرالحسین علیه السلام عارفا بحقه کتبه الله عزوجل فى اعلى علیین.(27)
امام صادق (ع) فرمود: هر کس که به زیارت قبر حسین علیه السلام نایل شود و به حق آن حضرت معرفت داشته باشد خداى متعال او را در بلندترین درجه عالى مقامان ثبت مى‏کند.
28- مکتب معرفت:
‏قال ابوالحسن موسى بن جعفرعلیه السلام: أدنى ما یثاب به زائر ابى عبدالله علیه السلام بشط فرات إذا عرف حقه و حرمته و ولایته ان یغفر له ما تقدم من ذنبه و ما تأخز.(28)
حضرت امام موسى کاظم علیه السلام فرمود: کمترین ثوابى که به زائر امام حسین علیه السلام در کرانه فرات داده مى‏شود این است که تمام گناهان بخشوده مى‏شود. بشرط این که حق و حرمت ولایت آن حضرت را شناخته باشد.
29- همچون زیارت خدا:
قال الرضا علیه السلام: من زار قبرالحسین (ع) بشط الفرات کان کمن زار الله.(29)
امام رضا علیه السلام فرمود: کسى که قبر امام حسین علیه السلام را در کرانه فرات زیارت کند، مثل کسى است که خدا را زیارت کرده است.
30- زیارت عاشورا:
قال الصادق علیه السلام: من زارالحسین علیه السلام یوم عاشورا وجبت له الجنه.(30)
امام صادق (ع) فرمود: هر کس که امام حسین علیه السلام را در روز عاشورا زیارت کند بهشت بر او واجب مى‏شود.
31- بالاتر از روسپیدى:
قال ابوعبدالله علیه السلام: من باب عند قبرالحسین علیه السلام لیله عاشورا لقى الله یوم القیامه ملطخا بدمه کأنما قتل معه فى عرصه کربلا.(31)
امام صادق (ع) فرمود: کسى که شب عاشورا در کنار مرقد امام حسین علیه السلام سحر کند روز قیامت در حالى به پیشگاه خدا خواهد شتافت که به خونش آغشته باشد، مثل کسى که در میدان کربلا و در کنار امام حسین علیه السلام کشته شده باشد.
32- نشانه‏هاى ایمان‏:
قال ابو محمدالحسن العسکرى علیه السلام: علامات المؤمن خمس: صلاه الخمسین، و زیاره الاربعین، والتختم فى الیمین، و تعفیر الجبین والجهر ببسم الله الرحمن الرحیم.(32)
امام حسن عسکرى علیه السلام فرمود: نشانه‏هاى مؤمن پنج چیز است: 1 ـ پنجاه رکعت نماز( نماز یومیه و نمازهای نافله) 2 ـ زیارت اربعین 3 ـ انگشتر به دست راست کردن 4 ـ بر خاک سجده کردن 5 ـ بسم الله الرحمن الرحیم را در نماز بلند گفتن.
33- رواق منظر یار:
قال رسول الله (ص): الا و ان الإجابه تحت قبته والشفاء فى تربته، و الائمه علیهم السلام من ولده.(33)
پیامبر خدا(ص) فرمود: بدانید که اجابت دعا، زیر گنبد حرم او و شفاء در تربت او، و امامان علیهم السلام از فرزندان اوست.‏
34- تربت و تربیت:
‏قال الصادق علیه السلام: حنکوا اولادکم بتربه الحسین (ع) فإنها امان.(34)
امام صادق (ع) فرمود: کام کودکانتان را با تربت حسین (ع) بردارید چرا که خاک کربلا فرزندانتان را بیمه مى‏کند.
35- بزرگترین دارو:
قال ابوعبدالله علیه السلام: فى طین قبرالحسین علیه السلام الشفاء من کل داء و هو الدواء الاکبر.(35)
امام صادق (ع) فرمود: شفاى هر دردى در تربت قبر حسین علیه السلام است و همان است که بزرگترین داروست.
36- تربت و هفت حجاب‏:
قال الصادق علیه السلام: السجود على تربه الحسین علیه السلام یخرق الحجب السبع.(36)
امام صادق (ع) فرمود: سجده بر تربت حسین علیه السلام حجابهاى هفتگانه را پاره مى‏کند.
37- سجده بر تربت عشق:
‏کان الصادق (ع) لا یسجد الا على تربه الحسین (ع) تذللا لله و إستکانه الیه.(37)
رسم حضرت امام صادق (ع) چنین بود که: جز بر تربت حسین (ع) به خاک دیگرى سجده نمى‏کرد و این کار را از سر خشوع و خضوع براى خدا مى‏کرد.
38- تسبیح تربت:
قال الصادق (ع): السجود على طین قبرالحسین (ع) ینور الى الارض السابعه و من کان معه سبحه من طین قبرالحسین (ع) کتب مسبحا و ان لم یسبح بها…(38)
امام صادق (ع) فرمود: سجده بر تربت قبر حسین (ع) تا زمین هفتم را نور باران مى‏کند و کسى که تسبیحى از خاک مرقد حسین (ع) را با خود داشته باشد، تسبیح گوى حق محسوب مى‏شود، اگر چه با آن تسبیح هم نگوید.
39- تربت شفا بخش:
عن موسى بن جعفرعلیه السلام قال: ولا تأخذوا من تربتى شیئا لتبرکوا به فأن کل تربه لنا محرمه الا تربه جدى الحسین بن على علیهماالسلام فأن الله عزوجل جعلها شفاء لشیعتنا و أولیائنا.(39)
حضرت امام کاظم (ع) در ضمن حدیثى که از رحلت خویش خبر مى‏داد فرمود: چیزى از خاک قبر من برندارید تا به آن تبرک جویید؛ چرا که خوردن هر خاکى جز تربت جدم حسین (ع) بر ما حرام است، خداى متعال تنها تربت کربلا را براى شیعیان و دوستان ما شفا قرار داده است.
40- یکى از چهار نیاز:
قال الامام موسى الکاظم (ع): لا تستغنى شیعتنا عن أربع: خمره یصلى علیها و خاتم یتختم به و سواک یستاک به و سبحه من طین قبر أبى عبدالله علیه السلام… (40)
حضرت امام موسى بن جعفر علیهماالسلام فرمود: پیروان ما از چهار چیز بى‏نیاز نیستند:
1 ـ سجاده‏اى که بر روى آن نماز خوانده شود.
2 ـ انگشترى که در انگشت باشد.
3 ـ مسواکى که با آن دندانها را مسواک کنند.
4 ـ تسبیحى از خاک مرقد امام حسین (ع).
پانوشت ها:
1- بحارالانوار، ج 98، ص 115/ کامل الزیارات، ص 264.
2- کامل الزیارات، ص269، باب 88، ح 8 .
3- تهذیب، ج 6، ص73 / بحارالانوار، ج 98، ص 116.
4- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 4، ص 169.
5- ادب الطف، ج 1، ص 236، به نقل از کامل الزیارات، ص 268.
6- کامل الزیارات، ص 269، باب 88، ح7 .
7- بحارالانوار، ج 98، ص 109/ کامل الزیارات، ص 269 .
8- مستدرک الوسائل، ج 10، ص 244 به نقل از کامل الزیارات، ص 111.
9- مستدرک الوسائل، ج 10، ص 244 به نقل از کامل الزیارات، ص 111.
10- کامل الزیارات، ص 271، باب 89، ح 1.
11- کامل الزیارات، ص 267/ بحارالانوار، ج 98، ص 110.
12- کامل الزیارات، ص 269.
13- بحارالانوار، ج 57، ص 203؛ به نقل از تهذیب. ‏
14- ثواب الاعمال، ص 319؛ به نقل از کامل الزیارات.
15- مستدرک الوسائل، ج 1 ص 266/ کامل الزیارات، ص 156.
16- امالى شیخ طوسى، ج 2، ص 28، چاپ نجف/ بحارالانوار، ج 98، ص 20.
17- مستدرک الوسائل، ج 10، ص 253.
18- مستدرک الوسائل ج 10، ص 256 / کامل الزیارات ، ص 109.
19- مستدرک الوسائل، ج 10، ص 311.
20- وسائل الشیعه، ج 10، ص 330/ بحارالانوار، ج 98، ص 72.
21- وسائل الشیعه، ج 10، ص 331، ح 39.
22- وسائل الشیعه، ج 10، ص 333.
23- وسائل الشیعه، ج 10، ص 335.
24- وسائل الشیعه، ج10، ص335.
25- وسائل الشیعه، ج 10، ص 388/ بحارالانوار، ج 98، ص 76 .
26- کامل الزیارات، ص 193/ بحارالانوار، ج 98، ص 4.
27- من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص581.
28- مستدرک الوسائل، ج 10، ص 236، به نقل از کامل الزیارات، ص 138.
29- مستدرک الوسائل، ج 10، ص250؛ به نقل از کامل الزیارات.‏
30- اقبال الاعمال، ص 568.
31- وسائل الشیعه، ج 10، ص 372.
32- وسائل الشیعه، ج 10، ص 373 / التهذیب، ج 6، ص 52 .
33- مستدرک الوسائل، ج 10، ص 335.
34- وسائل الشیعه، ج 10، ص 410.
35- کامل الزیارات، ص 275 / وسائل الشیعه، ج 10، ص 410.
36- مصباح التمهجد، ص 511/ بحارالانوار، ج 98، ص 135.
37- وسائل الشیعه، ج 3، ص 608.
38- من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 268/ وسائل الشیعه، ج 3 ص 608.
39- جامع الاحادیث الشیعه، ج 12، ص 533.
40- تهذیب الاحکام، ج 6، ص 75.

وز بيست‏وچهارم:بنابر اشهر روزى است كه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله با نصاراى نجران مباهله كرد،و پيش از مباهله عبا بر دوش‏ مبارك گرفت،و حضرت امير المؤمنين و فاطمه و حسن و حسين عليهم السّلام را زير عبا جا داد و گفت:پروردگارا هر پيامبرى را اهل بيتى‏ بوده،كه مخصوص‏ترين خلق نسبت به او بودند،خدايا اينان اهل بيت منند،از ايشان شك و گناه را برطرف ساز،و پاك كن‏ ايشان را پاك كردنى كامل،پس جبرائيل نازل شد،و آيه تطهير را در شأن ايشان فرود آورد،آنگاه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله آن چهار بزرگوار را براى مباهله به بيرون برد،چون نگاه نصارى بر ايشان افتاد،و حقيقت آن حضرت و آثار نزول عذاب را مشاهده كردند، جرأت بر مباهله را از دست داده،و استدعاى مصالحه و قبول جزيه كردند.در اين روز حضرت امير المؤمنين عليه السّلام در حال ركوع انگشتر خود را به سائل داد،و آيه
«انّما وليكم اللّه»
در شأن آن حضرت نازل گشت.در هر صورت اين روز داراى شرافت بسيارى‏ است،و در آن چند عمل وارد است:اوّل:غسل.دوّم:روزه گرفتن.سوّم:خواندن دو ركعت نماز،كه در وقت و كيفيت‏ و ثواب مانند نماز روز عيد غدير است،و اينكه«آية الكرسى»در نماز مباهله بايد تا
«هم فيها خالدون»
خوانده شود.چهارم:خواندن‏ دعاى مباهله مى‏باشد،كه شبيه به دعاى سحر ماه رمضان است،و شيخ طوسى و سيّد ابن طاووس نقل كرده‏اند،ولى بين‏ روايات آن دو بزرگوار اختلاف زيادى است،و من روايت شيخ طوسى را در كتاب«مصباح»برگزيده‏ام كه‏ فرموده است: دعاى روز مباهله همراه با فضيلت آن،از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده،و آن دعا اين است:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ بَهَائِكَ بِأَبْهَاهُ وَ كُلُّ بَهَائِكَ بَهِيٌّ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِبَهَائِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ جَلالِكَ بِأَجَلِّهِ وَ كُلُّ جَلالِكَ جَلِيلٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِجَلالِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ جَمَالِكَ بِأَجْمَلِهِ وَ كُلُّ جَمَالِكَ جَمِيلٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِجَمَالِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَدْعُوكَ كَمَا أَمَرْتَنِي فَاسْتَجِبْ لِي كَمَا وَعَدْتَنِي اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ عَظَمَتِكَ بِأَعْظَمِهَا وَ كُلُّ عَظَمَتِكَ عَظِيمَةٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِعَظَمَتِكَ كُلِّهَا اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ نُورِكَ بِأَنْوَرِهِ وَ كُلُّ نُورِكَ نَيِّرٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِنُورِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ رَحْمَتِكَ بِأَوْسَعِهَا وَ كُلُّ رَحْمَتِكَ وَاسِعَةٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِرَحْمَتِكَ كُلِّهَا.
خدايا از تو درخواست مى‏كنم از زيبايى‏ات به حق برترين مرتبه زيبايى‏ات،و همه مراتب آن زيباست،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه مراتب‏ زيبايى‏ات.خدايا از تو درخواست مى‏كنم از بزرگى‏ات به حق برترين مرتبه بزرگى‏ات،و همه مراتب بزرگى‏ات بزرگ است،خدايا از تو درخواست‏ مى‏كنم به همه مراتب عظمتت.خدايا از تو درخواست مى‏كنم از جمالت،به حق برترين مرتبه جمالت،و همه مراتب جمال تو جميل است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه مراتب جمالت.خدايا تو را مى‏خوانم چنان‏كه فرمان دادى،پس اجابتم كن چنان‏ه وعده فرمودى،خدايا از تو درخواست مى‏كنم از شكوهت،به حق برترين مرتبه شكوهت،و همه مراتب شكوهت شكوهمند است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه‏ مراتب شكوهت.خدايا از تو درخواست مى‏كنم از نورت،به حق برترين مرتبه نورت،و همه نورت نورانى است،خداى از تو درخواست مى‏كنم به‏ همه نورت،خداى از تو درخواست مى‏كنم از رحمتت،به حق وسيع‏ترين مرتبه رحمتت و همه رحمتت وسيع است، خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه رحمتت.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَدْعُوكَ كَمَا أَمَرْتَنِي فَاسْتَجِبْ لِي كَمَا وَعَدْتَنِي اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ كَمَالِكَ بِأَكْمَلِهِ وَ كُلُّ كَمَالِكَ كَامِلٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِكَمَالِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ كَلِمَاتِكَ بِأَتَمِّهَا وَ كُلُّ كَلِمَاتِكَ تَامَّةٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِكَلِمَاتِكَ كُلِّهَا اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ أَسْمَائِكَ بِأَكْبَرِهَا وَ كُلُّ أَسْمَائِكَ كَبِيرَةٌ ،
خدايا تو را مى‏خوانم چنان‏كه فرمانم دادى،پس اجابتم كن چنان‏كه وعده فرمودى.خدايا از تو درخواست مى‏كنم از كمالت به حق برترين مرتبه كمالت،و همه كمالت كامل است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه كمالت، خدايا از تو درخواست مى‏كنم از كلماتت به حق تمام‏ترين كلماتت،و همه كلماتت تمام است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم‏ به همه كلماتت،خدايا از تو درخواست مى‏كنم از نامهايت به حق بزرگترين آنها،و همه نامهايت بزرگ است،
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَسْمَائِكَ كُلِّهَا اللَّهُمَّ إِنِّي أَدْعُوكَ كَمَا أَمَرْتَنِي فَاسْتَجِبْ لِي كَمَا وَعَدْتَنِي اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ عِزَّتِكَ بِأَعَزِّهَا وَ كُلُّ عِزَّتِكَ عَزِيزَةٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِعِزَّتِكَ كُلِّهَا اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ مَشِيَّتِكَ بِأَمْضَاهَا وَ كُلُّ مَشِيَّتِكَ مَاضِيَةٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَشِيَّتِكَ كُلِّهَا اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِقُدْرَتِكَ الَّتِي اسْتَطَلْتَ بِهَا عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ كُلُّ قُدْرَتِكَ مُسْتَطِيلَةٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِقُدْرَتِكَ كُلِّهَا،
خدايا از تو درخواست مى‏كنم به حق همه نامهايت.خدايا تو را مى‏خوانم،چنان‏كه فرمانم دادى،پس اجابتم كن،چنان‏كه وعده فرمودى، خدايا از تو درخواست مى‏كنم از عزّتت،به حق برترين مرتبه عزّتت،و همه عزّتت عزيز است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه عزّتت،خدايا از تو درخواست مى‏كنم از مشيّتت به حق گذراترين مشيّتت و همه مشيّتت گذراست،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه مشيّتت.خدايا از تو درخواست مى‏كنم به قدرتت كه با آن بر همه‏چيز برترى‏ گرفتى،و همه قدرت تو برترى‏گير است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه قدرتت.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَدْعُوكَ كَمَا أَمَرْتَنِي فَاسْتَجِبْ لِي كَمَا وَعَدْتَنِي اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ عِلْمِكَ بِأَنْفَذِهِ وَ كُلُّ عِلْمِكَ نَافِذٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِعِلْمِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ قَوْلِكَ بِأَرْضَاهُ وَ كُلُّ قَوْلِكَ رَضِيٌّ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِقَوْلِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ مَسَائِلِكَ بِأَحَبِّهَا وَ كُلُّهَا إِلَيْكَ حَبِيبٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَسَائِلِكَ كُلِّهَا اللَّهُمَّ إِنِّي أَدْعُوكَ كَمَا أَمَرْتَنِي فَاسْتَجِبْ لِي كَمَا وَعَدْتَنِي اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ شَرَفِكَ بِأَشْرَفِهِ وَ كُلُّ شَرَفِكَ شَرِيفٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِشَرَفِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ سُلْطَانِكَ بِأَدْوَمِهِ وَ كُلُّ سُلْطَانِكَ دَائِمٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِسُلْطَانِكَ كُلِّهِ .
خدايا تو را مى‏خوانم،چنان‏كه فرمانم دادى،پس اجابتم كن،چنان‏كه وعده فرمودى،خدايا از تو درخواست مى‏كنم از علمت به حق نافذترين‏ آن و همه علم تو نافذ است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه علمت.خدايا از تو درخواست مى‏كنم از گفتارت به حق‏ پسنديده‏ترين آن.و همه گفتارت پسنديده است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه گفتارت.خدايا از تو درخواست مى‏كنم از خواسته‏هايت به حق محبوب‏ترين آنها،و همه آنها نزد تو محبوب است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه خواسته‏هايت.خدايا تو را مى‏خوانم چنان‏كه فرمانم دادى،پس اجابتم كن چنان‏كه وعده فرمودى،خدايا از تو درخواست مى‏كنم از شرفت به حق برترين مرتبه‏ شرفت،و همه شرفت شريف است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه شرفت.خدايا از تو درخواست مى‏كنم از سلطنتت، به حق پايدارترين آن.و همه سلطنتت پايدار است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه سلطنتت.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ مُلْكِكَ بِأَفْخَرِهِ وَ كُلُّ مُلْكِكَ فَاخِرٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمُلْكِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَدْعُوكَ كَمَا أَمَرْتَنِي فَاسْتَجِبْ لِي كَمَا وَعَدْتَنِي اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ عَلائِكَ بِأَعْلاهُ وَ كُلُّ عَلائِكَ عَالٍ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِعَلائِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ آيَاتِكَ بِأَعْجَبِهَا وَ كُلُّ آيَاتِكَ عَجِيبَةٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِآيَاتِكَ كُلِّهَا اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ مَنِّكَ بِأَقْدَمِهِ وَ كُلُّ مَنِّكَ قَدِيمٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَنِّكَ كُلِّهِ،
خدايا از تو درخواست مى‏كنم‏ از فرمانروايى‏ات به حق گرانمايه‏ترين آن،و همه فرمانروايى‏ات گرانمايه است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه فرمانروايى‏ات.خدايا تو را مى‏خوانم چنان‏كه فرمانم دادى.پس اجابتم كن چنان‏كه وعده فرمودى.خدايا از تو درخواست مى‏كنم از والايى‏ات به‏ حق والاترين آن،و همه والايى‏ات والاست،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه والايى‏ات.خدايا از تو درخواست مى‏كنم از آياتت به حق شگفت‏ترين آياتت،و همه آياتت شگفت است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه آياتت.خدايا از تو درخواست مى‏كنم از نعمتت به حق ديرينه‏ترين آن و همه نعمتت ديرين است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه نعمتت.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَدْعُوكَ كَمَا أَمَرْتَنِي فَاسْتَجِبْ لِي كَمَا وَعَدْتَنِي اللَّهُمَّ وَ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَا [مِمَّا] أَنْتَ فِيهِ مِنَ الشُّئُونِ وَ الْجَبَرُوتِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِكُلِّ شَأْنٍ وَ كُلِّ جَبَرُوتٍ اللَّهُمَّ وَ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَا تُجِيبُنِي بِهِ حِينَ أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ يَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ أَسْأَلُكَ بِبَهَاءِ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ يَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ أَسْأَلُكَ بِجَلالِ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ يَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ أَسْأَلُكَ بِلا إِلَهَ إِلا أَنْتَ اللَّهُمَّ إِنِّي أَدْعُوكَ كَمَا أَمَرْتَنِي فَاسْتَجِبْ لِي كَمَا وَعَدْتَنِي اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ رِزْقِكَ بِأَعَمِّهِ وَ كُلُّ رِزْقِكَ عَامٌّ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِرِزْقِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ عَطَائِكَ بِأَهْنَئِهِ وَ كُلُّ عَطَائِكَ هَنِي‏ءٌ ،
خدايا تو را مى‏خوانم‏ چنان‏كه فرمانم دادى،پس اجابتم كن،چنان‏كه وعده فرمودى.خدايا از تو درخواست مى‏كنم،به حق آنچه كه در آن‏ قرار دادى از مقام و جبروت،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به تمام مقام و تمام جبروتت.خدايا از تو درخواست مى‏كنم به آنچه با آن اجابتم مى‏نمايى،زمانى‏كه از تو مى‏خواهم،اى خدا،اى كه معبودى جز تو نيست،از تو مى‏خواهم به زيبايى اينكه معبودى‏ جز تو نيست.اى كه معبودى جز تو نيست،از تو مى‏خواهم به بزرگى اينكه معبودى جز تو نيست.اى كه معبودى جز تو نيست،از تو مى‏خواهم‏ به حق اينكه معبودى جز تو نيست.خدايا تو را مى‏خوانم چنان‏كه فرمانم دادى،پس اجابتم كن چنان‏كه وعده فرمودى.خدايا از درخواست مى‏كنم از روزى‏ات به همگانه‏ترين آن،و همه روزى‏ات همگانى است.خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه روزى‏ات، خدايا از تو درخواست مى‏كنم از عطايت،به حق گواراترين آن،و همه عطايت‏ گواراست.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِعَطَائِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِكَ بِأَعْجَلِهِ وَ كُلُّ خَيْرِكَ عَاجِلٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِخَيْرِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ بِأَفْضَلِهِ وَ كُلُّ فَضْلِكَ فَاضِلٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِفَضْلِكَ كُلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَدْعُوكَ كَمَا أَمَرْتَنِي فَاسْتَجِبْ لِي كَمَا وَعَدْتَنِي اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ابْعَثْنِي عَلَى الْإِيمَانِ بِكَ وَ التَّصْدِيقِ بِرَسُولِكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ السَّلامُ وَ الْوِلايَةِ لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ عَدُوِّهِ وَ الايتِمَامِ بِالْأَئِمَّةِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ فَإِنِّي قَدْ رَضِيتُ بِذَلِكَ يَا رَبِّ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ فِي الْأَوَّلِينَ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ فِي الْآخِرِينَ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ فِي الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ فِي الْمُرْسَلِينَ اللَّهُمَّ أَعْطِ مُحَمَّدا الْوَسِيلَةَ وَ الشَّرَفَ وَ الْفَضِيلَةَ وَ الدَّرَجَةَ الْكَبِيرَةَ.
خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه عطايت،خداى از تو درخواست مى‏كنم از خيرت به فورى‏ترين آن،و همه خيرت فورى است.خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه خيرت.خدايا از تو درخواست مى‏كنم از فضلت،به حق فزون‏ ترين آن،و همه فضلت فزون است،خدايا از تو درخواست مى‏كنم به همه فضلت.خدايا تو را مى‏خوانم چنان‏كه فرمانم‏ دادى،پس اجابتم كن چنان‏كه وعده فرمودى.خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و مرا برانگيز بر ايمان به خود و تصديق به رسولت(درود خدا بر او و خاندانش باد)،و ولايت على بن ابيطالب(ع)و بيزارى‏ از دشمنش،و اقتدا به امامان از خاندان محمّد(درود خدا بر آنان باد)،كه من به اين واقعيت راضى‏ شده‏ام.خدايا درود فرست بر محمّد بنده و رسولت در ميان پيشينيان،و درود فرست بر محمّد در ميان‏ آيندگان،و درود فرست بر محمّد،در ميان آسمانيان،و درود فرست بر محمّد در ميان فرستادگان.خدايا به محمّد عطا كن،وسيله‏ و شرف و فضيلت و درجه بزرگ.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَنِّعْنِي بِمَا رَزَقْتَنِي وَ بَارِكْ لِي فِيمَا آتَيْتَنِي وَ احْفَظْنِي فِي غَيْبَتِي وَ كُلِّ غَائِبٍ هُوَ لِي اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ابْعَثْنِي عَلَى الْإِيمَانِ بِكَ وَ التَّصْدِيقِ بِرَسُولِكَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَسْأَلُكَ خَيْرَ الْخَيْرِ رِضْوَانَكَ وَ الْجَنَّةَ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ الشَّرِّ سَخَطِكَ وَ النَّارِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ احْفَظْنِي مِنْ كُلِّ مُصِيبَةٍ وَ مِنْ كُلِّ بَلِيَّةٍ وَ مِنْ كُلِّ عُقُوبَةٍ وَ مِنْ كُلِّ فِتْنَةٍ وَ مِنْ كُلِّ بَلاءٍ وَ مِنْ كُلِّ شَرٍّ وَ مِنْ كُلِّ مَكْرُوهٍ وَ مِنْ كُلِّ مُصِيبَةٍ وَ مِنْ كُلِّ آفَةٍ نَزَلَتْ أَوْ تَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ وَ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ فِي هَذَا الشَّهْرِ وَ فِي هَذِهِ السَّنَةِ.
خدايا درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد،و به آنچه روزى‏ام‏ نمودى خشنود بدار،و در آنچه به من عنايت كردى بركت ده،و در غيبتم و در غياب هر غايبى كه او از من است نگهدارم باش.خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و مرا بر پايه ايمان به خود و باور داشتن به پيامبرت برانگيز،خداى بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و از تو مى‏خواهم خوب‏ترين خوبها را كه خشنودى‏ات و بهشت است،و به تو پناه مى‏آورم از بدترين بدها كه خشمت و آتش است.خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و مرا محافظت فرما از هر مصيبت و هر بلا،و از هر عقوبت،و هر فتنه،و هر آزمايش،و هر شر،و هر امر ناپسند،و هر پيش‏آمد،و هر آفت كه از آسمان بر زمين فرود آيد،يا فرود مى‏آيد،در اين ساعت و در اين شب،و در اين روز،و در اين ماه،و در اين سال‏
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اقْسِمْ لِي مِنْ كُلِّ سُرُورٍ وَ مِنْ كُلِّ بَهْجَةٍ وَ مِنْ كُلِّ اسْتِقَامَةٍ وَ مِنْ كُلِّ فَرَجٍ وَ مِنْ كُلِّ عَافِيَةٍ وَ مِنْ كُلِّ سَلامَةٍ وَ مِنْ كُلِّ كَرَامَةٍ وَ مِنْ كُلِّ رِزْقٍ وَاسِعٍ حَلالٍ طَيِّبٍ وَ مِنْ كُلِّ نِعْمَةٍ وَ مِنْ كُلِّ سَعَةٍ نَزَلَتْ أَوْ تَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ وَ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ فِي هَذَا الشَّهْرِ وَ فِي هَذِهِ السَّنَةِ اللَّهُمَّ إِنْ كَانَتْ ذُنُوبِي قَدْ أَخْلَقَتْ وَجْهِي عِنْدَكَ وَ حَالَتْ بَيْنِي وَ بَيْنَكَ وَ غَيَّرَتْ حَالِي عِنْدَكَ فَإِنِّي أَسْأَلُكَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِي لا يُطْفَأُ،
خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و روزى من كن از هر شادى،و هر خوشحالى،و هر پايدارى و هر گشايش و هر عافيت و هر سلامت و هر كرامت،و هر روزى‏ وسيع حلال پاك و هر نعمت،و هر وسعتى كه از آسمان بر زمين نازل شد يا مى‏شود.در اين ساعت،و در اين شب،و در اين روز،و در اين ماه و در اين‏ سال.خدايا اگر گناهانم مرا در پيشگاهت بى‏اعتبار ساخته،و ميان من و تو پرده شده،و حالم را نزد تو دگرگون نموده.من از تو درخواست مى‏كنم،به حق نور جمالت كه هرگز خاموش نشود،
وَ بِوَجْهِ مُحَمَّدٍ حَبِيبِكَ الْمُصْطَفَى وَ بِوَجْهِ وَلِيِّكَ عَلِيٍّ الْمُرْتَضَى وَ بِحَقِّ أَوْلِيَائِكَ الَّذِينَ انْتَجَبْتَهُمْ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِي مَا مَضَى مِنْ ذُنُوبِي وَ أَنْ تَعْصِمَنِي فِيمَا بَقِيَ مِنْ عُمُرِي وَ أَعُوذُ بِكَ اللَّهُمَّ أَنْ أَعُودَ فِي شَيْ‏ءٍ مِنْ مَعَاصِيكَ أَبَدا مَا أَبْقَيْتَنِي حَتَّى تَتَوَفَّانِي وَ أَنَا لَكَ مُطِيعٌ وَ أَنْتَ عَنِّي رَاضٍ وَ أَنْ تَخْتِمَ لِي عَمَلِي بِأَحْسَنِهِ وَ تَجْعَلَ لِي ثَوَابَهُ الْجَنَّةَ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ يَا أَهْلَ التَّقْوَى وَ يَا أَهْلَ الْمَغْفِرَةِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْنِي بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و به آبروى محمّد محبوب‏ برگزيده‏ات،و به آبروى وليّت على مرتضى،و به حق اوليايت كه آنان را برگزيدى،اينكه بر محمّد و خاندان محمد درود فرستى،و آنچه از گناهانم گذشته بيامرزى،و در باقى‏مانده عمر حفظم كنى،و به تو پناه مى‏آورم،خدايا،از اينك هرگز به چيزى از نافرمانيهايت بازگردم،تا زنده‏ام بدارى و تا بميرانى،و من فرمانبردار تو باشم،و تو از من خشنود باشى،و اينكه عملم را ختم كنى به نيكوترينش،و پاداش آن را برايم بهشت قرار دهى،و با من‏ آن كنى كه شايسته آنى،اى هل تقوى و اى اهل مغفرت،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست‏ و به رحمتت به من رحم كن،اى مهربان‏ترين مهربانان.
پنجم:دعايى كه شيخ طوسى و سيّد ابن طاووس پس از دو ركعت نماز و هفتاد مرتبه‏ استغفار،روايت كرده‏اند بخواند،اول آن دعا«الحمد للّه ربّ العالمين»است.در اين روز دادن صدقه به تهيدستان به خاطر پيروى از مولاى همه مردان و زنان با ايمان،و زيارت آن حضرت،شايسته است،و مناسب‏تر زيارت جامعه است.
روز بيست‏وپنجم:روز بس شريفى است،و روزى است كه سوره«هل اتى»در حق اهل بيت نازل شد براى اينكه سه روز روزه گرفتند و افطارى خود را به مسكين و يتيم و اسير دادند و خود با آب افطار نمودند!و سزاوار است شيعيان اهل بيت در اين ايام به ويژه در شب‏ بيست‏وپنجم در دادن صدقه به مساكين و ايتام،و سعى در اطعام ايشان،و روزه داشتن اين روز پيروى از مولايان خود كنند.از آنجا كه بعضى از علما اين روز را روز مباهله مى‏دانند،مناسب است زيارت جامعه و دعاى مباهله را نيز در اين روز بخوانند.

سپس پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به حضرت زهرا عليها السّلام فرمود: على بن ابى طالب هشت دندان برنده و شكافنده‏ دارد و مناقبى دارد كه هيچ يك از مردم ندارند:
ايمان او به خدا و رسولش قبل از هر كسى، كه احدى از امّتم در اين باره بر او سبقت نگرفته است. علم او به كتاب خدا و سنّتم كه احدى از امّت بجز همسرت همه علم مرا نمى‏داند، چرا كه خداوند علمى را به من آموخته است كه غير از من و او آن را نمى‏داند، و به ملائكه و پيامبرانش هم نياموخته و فقط به من آموخته، و مرا امر كرده كه آن را به على بياموزم و من اين كار را انجام دادم. بنا بر اين هيچ كس از امتم همه علم و فهم و حكمت مرا بطور كامل غير او نمى‏داند. ديگر اينكه تو اى دخترم همسر او هستى، و دو پسرش حسن و حسين نوه‏هاى من هستند و آنها دو سبط امّتم هستند. و امر به معروف و نهى از منكر او، و اينكه خداوند- جلّ ثنائه- به او حكمت و حلّ و فصل بين حقّ و باطل را آموخته است.
أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم 204

كيفر دشمن و منكر امير مؤمنان على عليه السلام و كسى كه در باره(امامت و ولايت) آن حضرت ترديد كند

محمد بن حسّان سلمى روايت كرده است كه امام صادق عليه السّلام به نقل از پدر بزرگوارش عليه السّلام فرمود: جبرئيل بر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم نازل شد و عرض كرد: اى محمد! خداوند به تو سلام مى ‏رساند و مى‏ فرمايد: آسمان هاى هفتگانه و آنچه در آنهاست و زمين هاى هفتگانه و آنچه در بر آن است، همه را آفريدم، و هيچ مكانى را بهتر از ما بين ركن و مقام خلق نكردم، چنانچه بنده‏ اى از زمانى كه آسمان ها و زمين ها را آفريده‏ ام مرا ياد كرده باشد، ولى در حالى كه ولايت‏ على‏ عليه‏ السّلام‏ را انكار كند به ديدار من بشتابد (از دنيا برود)، او را با صورت به سقر (كه پست ترين و پائين‏ ترين دركات دوزخ است) خواهم افكند (و دعاى او را كه در اين مدّت، كه با عمر آسمانها و زمين برابرى مى‏ كند، اجابت نخواهم كرد).
پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال 529

مقامات انبياء عليهم السّلام در سايه نبوت و ولايت‏
قسم به خدايى كه جانم بدست اوست، آدم مستوجب آن نشد كه خدا او را خلق كند و از روحش در او بدمد، و نيز توبه او را بپذيرد و او را به بهشتش باز گرداند مگر بخاطر نبوّت من و ولايت على بعد از من.
قسم به آنكه جانم بدست اوست ملكوت آسمانها و زمين به ابراهيم نشان داده نشد و خداوند او را دوست خود قرار نداد مگر بخاطر نبوّت من و اقرار به على بعد از من.
قسم به آنكه جانم بدست اوست، خداوند با موسى سخن نگفت و عيسى را بعنوان آيت خود بر جهانيان معرفى نكرد مگر بخاطر نبوّت من و معرفت على بعد از من.
قسم به آنكه جانم بدست اوست، هيچ پيامبرى به نبوّت نرسيد مگر بخاطر معرفت او و اقرار به ولايت ما. و هيچ مخلوقى از جانب خداوند اهليّت پيدا نكرد كه خدا به او نظر كند مگر با بندگى در مقابل خدا و اقرار به على بعد از من.
سپس مقداد سكوت كرد.
أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 554

عنايتي خاص به زائران حضرت حسين عليه السّلام

امام صادق عليه السّلام فرمود: وقتي نيمه شعبان مي شود هاتفي از افق اعلي ندا مي دهد كه أَلَا زَائِرِي قَبْرِ الْحُسَيْنِ ارْجِعُوا مَغْفُوراً لَكُمْ وَ ثَوَابُكُمْ عَلَى رَبِّكُمْ وَ مُحَمَّدٍ نَبِيِّكُمْ اي زائران قبر حسين، شما در حالي به شهر و ديار خود برمي‌گرديد كه مورد بخشش الهي قرار گرفته ايد و ثواب و اجر اين زيارت شما را خداوند متعال و پيامبرش به‌عهده گرفتند. (كافي 4/589)ا

امام صادق عليه السّلام فرمود: مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع لَيْلَةً مِنْ ثَلَاثٍ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ؛ اگر كسي در يكي از اين سه شب، قبر حسين‌بن علي عليهما السّلام را زيارت كند خداوند متعال گناهان گذشته و آينده او را مي آمرزد. راوي عرض مي كند: فدايتان شوم اين سه شب، كدام شبها هستند؟ امام عليه السّلام فرمودند: شب عيد فطر، شب عيد قربان و شب نيمه شعبان. (كتاب المزار، ص 45)

امام صادق عليه السّلام فرمود: مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع لَيْلَةَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ وَ لَيْلَةَ الْفِطْرِ وَ لَيْلَةَ عَرَفَةَ فِي سَنَةٍ وَاحِدَةٍ؛ اگر كسي در يك سال حسين‌بن علي عليهما السّلام را در شب نيمه شعبان و شب عيد فطر و شب عرفه زيارت كند خداوند متعال براي او هزار حج و هزار عمره مقبول ثبت مي كند و نيز هزار نياز دنيايي و آخرتي او نيز برآورده خواهد شد. (كتاب ‏المزار ص 50)

‏محمدبن ابي‌نصر بزنطي مي گويد از امام رضا عليه السّلام پرسيدم: در كدام ماه قبر شريف اباعبدالله الحسين عليه السّلام را زيارت كنيم؟ حضرت فرمودند: فِي النِّصْفِ مِنْ رَجَبٍ وَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ؛ در نيمه رجب و نيمه شعبان. (كتاب‏ المزار، ص 40)

 منبع: بیتوته

وسعت رحمت پيامبر اسلام صلی الله علیه واله

در روایت داریم که وقتی آیه وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمينَ  نازل شد شیطان هم طمع کرد و آمد محضر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم عرض کرد من هم جزو عالم هستم سهم من از این آیه چه می‏شود؟ چون شیطان سجده بر حضرت آدم علیه السلام نکرد خداوند چند فرشته را مامور کرد که همیشه به پشت سر او ضربه‏ای بزنند. به برکت بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به ملائکه امر شد که این ضربه ‏زدن را تعطیل کنند.

فرزند شما قیامت شماست..:

بسم الله الرحمن الرحیم

اهميت انتخاب همسر و نقش مؤثر و سازنده آن آشنا شوید.

انشاء الله همسر شايسته و دلخواه خود را انتخاب كرديد،

اين همانند انتخاب زمين مرغوب بود. بديهي است پس از انتخاب زمين مرغوب، مرحله بعدي گزينش بذر يا نهال مناسب است، اگر دوست داريد فرزندانتان با هوش و با استعداد باشند، اگر دوست داريد كه فرزندانتان صورتاً و سيرتاً زيبا و مطلوب باشند، اگر مايليد كه فرزندانتان از مفاخر علم و مفاخر دين و مفاخر اخلاقي باشند، اگر دوست داريد كه فرزندانتان براي شما صالحات و باقيات باشند، اگر دوست داريد كه فرزندانتان سليم‌النفس و براي جامعه افتخار آفرين باشند، به نقش مشترك خود و همسرتان در موقع انعقاد نطفه توجه و دقت كامل داشته باشيد و براي انعقاد نطفه شرايط زماني و مكاني و تغذيه حلال و ساير شرايط رواني و ايماني و اعتقادي را ملحوظ و مطمح نظر قرار دهيد،‌اسلام با روشن بيني عجيب و بي نظر خود در 14 قرن پيش به جامعه بشريت دستور داده است كه سر شب و هنگامي كه معده در حال استلاء مي‌باشد، با همسر خود نزديكي و مجامست ننمائيد، زيرا نطفه‌ايكه در چنين ساعات و حالات و اوقات نامساعدي منعقد مي‌شود، محصول آن موجودي كم شعور، كند فهم ، كم هوش خواهد شد و براي فاعل مفعول هم از لحاظ جسماني مخاطراتي در برخواهد داشت، در اينجا اجازه مي‌خواهم خاطره‌اي را كه اينجا جاي ذكر آن است اشاره كنم. يكي از دوستان و نمازگزاران مسجديم، گفت حاج آقا من سه تا پسر دارم كه دوتاشان خيلي بازيگوش هستند. عصر كه از مدرسه بر مي‌گردند، كيف شان را بداخل حياط پرت و بدنبال بازي مي روند تا وقتيكه هوا تاريك مي‌شود، وقتيكه شب هم به خانه مي آيند، همه‌اش پاي تلويزيون هستند تا وقتيكه بخوابند، ولي عجيب اينكه هميشه هم با نمرات خوب قبول مي شوند بالعكس پسر سومم، بچه‌ايست سالم ساكت آرام ، معتدل، از وقتيكه به خانه مي‌آيد، يك سره گوشه‌اي نشسته و فكر درس و مشق و تكاليف مدرسه است، لكن استعداد درس خواندنش ضعيف است و هميشه با تجديد و مشكلات درسي روبرو است، گفتم خودت مقصري كه در موقع انعقاد نطفه، شرايط زماني را رعايت نكرده و حتماً سرشب نطفه او را منعقد كرده‌اي.

در كتاب طب‌الرضا عليه‌السلام ديدم كه براي عاملين جماع در اول شب هم مخاطراتي از جمله بيماري، قولنج و لقوه و نقرس و سنگ مثانه و سلس البول و فتق و ضعف چشم و نزديك بيني را متذكر، و انجام اين عمل را در سحرگاه كه معده سبك و مزاج آرام و رگها نرم و طبيعت آماده است توصيه فرموده .

در كتاب علل الشرايع مرحوم شيخ صدوق ضمن حديث 3 صفحه 643 جلد دوم از قول حضرت رسول اكرم (ص) متذكر شده است كه اگر مرد در حال حيض با همسرش مجامعت نمايد. و نطفه‌اي منعقد شود، كودك مبتلا به جذام و برص خواهد شد.1 و نيز مردي كه در خواب محتلم شده و هنوز غسل جنابت نكرده اگر با همسرش مجامعت كند، احتمال اينكه بچه ديوانه شود بسيار است و نيز در همان صفحه با چند واسطه از امام صادق ع نقل مي‌كند، كه مكروه است در دو شب اول و وسط و آخر ماه با همسرش نزديكي كند، و نطفه‌اي منعقد شود، آن بچه ديوانه متولد و يا مبتلا به صرع خواهد شد. كما اينكه اشخاصي كه مبتلا به صرع هستند، در اول و وسط و آخر ماه، اين عارضه آنها را بيشتر عذاب مي‌دهد. ونيز ازدواج و پايه گذاري اوليه‌ايكه بهنگام قمر در عقرب و وقت محاق (آخر ماه) ازدواج كنند غالباً بچه‌هايشان ساقط مي شود، و نيز حضرت رسول اكرم (ص) به علي عليه‌السلام توصيه مي‌كند، در هفته اول ازدواج و عروسي، عروس را از خوردن شير و سركه و خربزه و سيب ترش منع كنيد، زيرا امكان اينكه عروس عقيم و نازا شود بسيار است. زنيكه سركه بخورد، اگر حيض شود هرگز بطور كلي و قطعي پاك نمي‌شود، و كم و بيش لك مي‌بيند و نيز خربزه خون حيض را زياد و كار ولادت را دشوار مي‌كند. اسلام عمل مجامعت در بعد از ظهر را منع كرده، زيرا اگر نطفه‌اي منعقد شود، بچه دوبين مي‌شود. اسلام دستور مي‌دهد كه بهنگام مجامعت زياد حرف نزن، زيرا اگر نطفه فرزندي منعقد شود، در معرض بيماري لالي قرار مي‌گيرد اسلام پيروانش را بهنگام مجامعت، از نگاه كردن به فرج و آلت تناسلي زن منع كرده است. زيرا باعث مي‌شود كه بچه كور بدنيا آيد، كه اين دستور ارتباطي با همان بحث مفصل ما (اثر سوء نگاه بوسيله الكتريسته) دارد اسلام پيروانش را از اينكه طرفين لخت و عريان باشند منع كرده و از اينكه هر دو از يك پارچه براي پاك كردن خود استفاده كنند برحذر داشته است. زيرا منجر به جدائي مي‌شود.

اسلام از اينكه مردي بهنگام مجامعت با عيال خود، زن ديگري را در عالم خيال درنظر بگيرد و بياد او انزال كند، بشدت منع كرده، و در صورت ارتكاب : بچه مخنث و زن صفت و بخيل مي‌شود.2

و درصورتيكه مرد و زن در حال ايستاده مجامعت كنند، چون اين روش حيوان درازگوش است، اثر سوء دارد و مانند دراز گوش نمي‌تواند، ادرارش را حفظ كند، و غالباً حتي در سنين ميان سالگي هم رختخوابش را خيس مي‌كند. توصيه شده است كه در شب عيد فطر با همسرت نزديكي نكن، زيرا اگر فرزندي تولد شود، از او فرزندي متولد نمي‌شود، مگر در سنين بالا و كبر سنّ.

اسلام تأكيد كرده است كه زير درخت ميوه دار مجامعت نكنيد، زيرا بچه جلاّد ، قاتل و كاهن مي‌شود، و نيز از آميزش در شب عيد قربان منع فرموده، در صورت انجام چنين عملي، بچه شش انگشت يا چهار انگشت خواهد شد. اسلام سفارش فرموده است كه در مقابل قرص خورشيد مجامعت نكنيد، مگر اينكه ساتر و پرده‌اي حايل شود، زيرا اگر فرزندي متولد شود پيوسته در فقرو فاقه خواهد بود.

با زنان حامله مجامعت نكنيد، مگر اينكه طرفين وضو بگيريد،‌ زيرا جنيني كه در رحم است. بخيل و كوردل و ممسك مي شود در شب نيمه شعبان مجامعت نكنيد، زيرا اگر نطفه‌اي منعقد شود، احمق و كند فهم مي‌گردد و اين سفارش در دو شب آخر شعبان هم همين حال را دارد.

هنگامي كه با عيالت نزديكي مي‌كني، و به هنگام انزال خواهر زنت را درنظر نگير،‌ زيرا بچه ظالم و مددكار ظالم خواهد شد. شبي كه به فرداي آن قصد سفر داري با عيالت مجامعت نكن، زيرا اگر نطفه‌اي منعقد شود، آن بچه مالش را در راه باطل خرج مي‌كند و اماّ اوقات خوب اگر در شب دوشنبه نطفه فرزندي منعقد شود، كودك حافظ قرآن و به خواست خدا راضي خواهد شد. و اگر در شب سه شنبه نطفه منعقد شود، داراي معتقدات مذهبي در سطح بالائي خواهد شد و سرانجام هم به فيض شهادت نائل و دهانش خوشبو و قلبش مهربان و سخي‌الطبع و زبانش از غيبت و دروغ و بهتان منزّه مي‌باشد.

اسلام تأكيد فرموده كه در شب پنجشنبه با همسرتان نزديكي كنيد، زيرا اگر فرزندي متولد شود به مقام فرمانروايي رسد و يا عالمي از علماء‌ خواهد شد و اگر در روز پنجشنبه، هنگام زوال آفتاب مواقعه شود، فرزندي صالح متولد مي‌شود، كه تحت تأثير شيطان قرار نمي‌گيرد، و اگر در شب جمعه نطفه‌اي منعقد شود، آن كودك از معاريف و مشاهير خواهد شد. و اگر در شب جمعه بعد از عشاء مجامعت شود، اميد هست كه از ابدال شود (يعني از صلحاء)

آنچه از تمام اين تأكيدات و دستورالعمل‌ها نتيجه مي‌گيريم، اين ‌است كه انعقاد نطفه، احتياج به مكاني امن و محيطي آرام و احساسي لطيف و عواطفي سرشار از صفا و صميميت و علاقه متقابل دارد، تا نتيجه مطلوب گرفته شود و اگر مرد يا زن يا هر دو در حال بد و نامساعدي مانند مستي همبستر شوند، بچه‌شان ناقص الخلقه خواهد شد.

1- ناگفته نماند كه زن در حال حيض آمادگي براي حمل ندارد، اصولاً زن در ماه يك هفته مستعد حاملگي است. يك هفته دوران ابتلاء و يك هفته قبل و بعد هم آمادگي ندارد، مگر موارد استثنائي.

2- فرقي هست بين خنثي و مخنث، خنثي در باره كسي صدق مي كند، كه هم آلت مردي دارد و هم زني ولي مخنث در باره كساني صدق مي‌كند، كه ظاهراً مرد است و تنها آلت مردي دارد لكن تمايل جنسي زنانه دارد و در آتيه مفعول واقع شود، بيشتر لذت ببرد.

وبلاگ دار العرفان

عقیق: این روز ها که تب زیارت امام حسین داغ است برخی به شبهه افکنی در این زمینه می پردازند لذا بر آن شدیم با روایات اهل بیت جواب این شبهات را پاسخ دهیم. ابتدا در مطلبی به بررسی اینکه “آیا زیارت کربلا در حال خوف و ترس جایز است؟"پرداختیم و در این مطلب به آثار ترک زیارت امام حسین می پردازیم.روایات بسیاری درباره آثار و نتايج حاصل از ترك زيارت امام حسین علیه السلام آمده است که در مطلب پیش رو به تعدادی از آنها اشاره خواهیم کرد.

الف : در روايت حلبى از امام صادق عليه السلام آمده است كه هر كس زيارت حسين عليه السلام را ترك مى كند، در حالى كه قادر به اين كار باشد، از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نافرمانى كرده است .
ب : عبدالرحمن بن كثير نقل كرده است كه امام صادق فرمود: اگر كسى تمام عمر خود را حج به جا آورد، اما حسين عليه السلام را زيارت نكند، حقى از حقوق پيامبر صلى الله عليه و آله را ترك نموده است . در روايت ديگرى آمده كه اگر يكى از شما هزار حج بگذارد، اما به زيارت قبر حسين عليه السلام نرود، حقى از حقوق رسول خدا صلى الله عليه و آله را ترك كرده است .

ج : در روايت محمد بن مسلم از ابو جعفر عليه السلام آمده است كه آن حضرت فرمود: كسى از شيعه ما كه به زيارت قبر حسين عليه السلام نيايد، ايمان و دينش فاسد شده است .

د: روايات ديگرى آمده است كه ترك زيارت حسين عليه السلام ، جفاى بر اوست .از جمله ، از اميرالمؤ منين عليه السلام روايت شده كه فرمود: پدرم فداى حسين شود، او در پشت كوفه كشته مى شود. گويى مى بينم وحوش گردن هاى خود را بر پيكر او دراز كرده و تا صبح برايش مرثيه سرايى مى كنند؛ وقتى چنين است ، از جفاى بر حسين بپرهيزيد.

ه : ابن ميمون روايت كرده است كه امام صادق عليه السلام به من فرمود: به من خبر رسيده كه برخى از شيعيان ما، يك سال ، دو سال و بيش از اين ، از عمرشان مى گذرد، اما به زيارت حسين بن على بن ابيطالب نمى روند. عرض كردم : جانم به فدايت ! من افراد زيادى را با اين ويژگى نمى شناسم . فرمود: به خدا سوگند خطا كردند و ثواب خدا را ضايع كردند و از جوار محمد صلى الله عليه و آله دور شدند. پرسيدم : اگر كسى سالى يك بار به زيارت برود، كافى است ؟ فرمود: بله ، خروج او فى نفسه ، نزد پروردگارش اجرى عظيم دارد و براى او خير است .وارد شده است كه اين عنوان ها بر كسى كه قادر و دور است و سه سال زيارت آن حضرت را ترك كند، صادق مى باشد.

و: در روايت هاى فراوان آمده است كه اين كار، عمر را كوتاه مى كند. در روايات ديگرى آمده كه از آثار ترك زيارت آن حضرت ، كم شدن يك سال از عمر است و در آن تخلفى نيست .

ح : بنابر روايتى ، تارك زيارت آن حضرت ، اگر وارد بهشت شود، مقامش پايين تر از هر مؤ من اهل بهشتى است و از جوار محمد صلى الله عليه و آله به دور مى باشد.

ط: تارك زيارت امام حسين عليه السلام از اهل آتش است و خوار و سبك مى شود. برخى به دليل همين اخبار وارده ، معتقدند كه زيارت امام حسين عليه السلام بر كسى كه قادر باشد، يك بار در طول عمر واجب است .

ى : تارك زيارت امام حسين عليه السلام ، پيرو ائمه نيست ، چنانچه در روايتى صريحا به اين مطلب اشاره شده است .

پی نوشت:
برگرفته از کتاب شریف خصائص الحسينيه

از هجر تو طبیعت ما گریه می کند

چشم تمام آینه ها گریه می کند

چشم انتظار آمدنت شیر خواره‌ای است

گهواره‌ای به کرب و بلا گریه می کند . . .

تو فرموده ای برای من دعا کن
ظهورم را تقاضا از خدا کن
مداوم عجل الله است وردم
دعایی هم تو بر احوال ما کن

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و اله:

خداوند در روز قیامت می فرماید: ای پسر آدم ! من بیمار شدم اما عیادت نکردی ؟

عرض می کند : پروردگارا چگونه تو را عیادت کنم و حال آنکه تو پروردگار جهانیانی ؟

می فرماید: مگر ندانستی که فلان بنده ام بیمار شد وعیادتش نکردی … مگر ندانستی اگر نزدش می رفتی  مرا نزد او می یافتی.

عیادت بیمار به منزله زیارت خدا است.

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود:

«إن لِقتلِ الحسین علیه السلام حرارةً فی قلوبِ المومنینَ لاتَبرَدُ أبداً ؛

برای شهادت حسین علیه السلام ، حرارت وگرمایی در دلهای مومنان است که هرگز سرد و خاموش نمی شود.»

جامع احادیث الشیعه ، ج12 ، ص556.

1- صدوق در كتاب: علل الشرائع از هروى روايت ميكند كه گفت:
بحضرت على بن موسى الرضا عليه السلام گفتم: يا ابن رسول اللَّه: چه مي فرمائيد در باره حديثى كه امام جعفر صادق عليه السلام فرموده است: هنگامى كه حضرت قائم عليه السلام خروج كند فرزندان قاتلين امام حسين را بعلت جنايتى كه آباء و اجداد آنان انجام دادند بقتل ميرساند؟
حضرت رضا فرمود: همين طور است كه امام صادق فرموده است گفتم: پس قول خداى سبحان كه مي فرمايد:
«وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى‏ »چيست؟ فرمود: خدا در جميع سخنان خود راست مي گويد. ولى فرزندان قاتلين امام حسين به آن عملى كه پدران و اجدادشان انجام دادند راضى هستند و به آن اعمال فخرمي كنند. و كسى كه به عملى راضى باشد ، نظير اين است كه آن را انجام داده باشد.
اگر مردى در مشرق كشته شود و مردى در مغرب به اين عمل راضى باشد او نيز نزد خدا با قاتل شريك خواهد بود. حضرت قائم عليه السلام موقعى كه خروج كند ايشان را براى رضايتى كه بعمل پدرانشان دارند خواهد كشت.
گفتم: هنگامى كه قائم شما خروج كند در ابتدا از چه گروهى انتقام خواهد كشيد؟ فرمود: از قبيله بنى شيبه. زيرا آنان سارقين خانه خدايند.

2- در تفسير امام حسن عسكرى عليه السلام روايت ميكند كه يكوقت حضرت على بن الحسين عليه السلام حال آن گروهى را از بنى اسرائيل كه مسخ يعنى از شكل انسان خارج شدند شرح ميداد. وقتى به آخر داستان آنان رسيد فرمود: خدا آن گروه را بعلت اينكه در روز شنبه ماهى صيد كردند مسخ كرد (يعنى بصورت حيوان درآورد) پس جنايت و حال آن افرادى كه فرزندان پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله را كشتند و نسبت به آن حضرت هتك حرمت نمودند چگونه خواهد بود!؟ گر چه خدا ايشان را در دنيا مسخ نكرد، ولى آن عذابى كه خدا در عالم آخرت براى آنان آماده كرده است ده‏ها برابر از مسخ شدن سخت‏تر خواهد بود.
بحضرت سجاد گفته شد: يا ابن رسول اللَّه! ما اين حديث را از شما شنيديم ولى بعضى از ناصبي ها بما مي گويند: (گروهى هستند كه به امامان شيعه و خود ايشان ناسزا مي گويند) اگر قتل حسين خطا و باطل باشد پس بزرگتر است از صيد ماهى در روز شنبه. پس چرا خدا آن طور كه بر صياد ماهيان غضب كرد بر قاتلين امام حسين غضب ننمود؟
حضرت سجاد فرمود: در جواب آنان بگو: اگر نافرمانى شيطان از آن اشخاصى كه بوسيله اغواى شيطان كافر شدند بزرگتر باشد پس چرا خدا گروهى از آنان را از قبيل: قوم نوح و فرعون هلاك نمود، ولى شيطان را هلاك نكرده، در صورتى كه شيطان براى هلاكت سزاوارتر بود، پس چرا خدا آن گروه را با اينكه كفر و نافرمانى ايشان بقدر شيطان نبود نابود كرد و ابليس را با اينكه براى كشف اعمال زشت فعاليت ميكند باقى نهاد. آيا خدا در تدبير و حكم خود كه بعضى را هلاك مينمايد و بعضى را زنده ميگذارد حكيم نيست؟ پس آن صيادهاى ماهيان و كشندگان‏ امام حسين نيز همين حال را خواهند داشت. خداى عليم در باره اين دو دسته مردم عملى انجام مي دهد كه عين صواب و حكمت است. خدا راجع بعملى كه انجام ميدهد مسئول نيست ولى بندگانش مسئوليت خواهند داشت.
حضرت امام محمّد باقر عليه السلام مي فرمايد: هنگامى كه امام سجاد اين حديث را فرمود بعضى از آن افرادى كه در مجلس آن بزرگوار بودند گفتند: يا ابن رسول- اللَّه! چگونه مى‏شود: خدا نسل آينده آن اشخاصى را كه اين اعمال شنيع را انجام داده‏اند مورد عتاب و توبيخ قرار دهد. در صورتى كه در قرآن ميفرمايد:
هيچ كسى بار گناه ديگرى را بدوش نخواهد كشيد؟
امام سجاد در جوابش فرمود: چون قرآن به لغت عرب نازل شده لذا طبق زبان و اصطلاح خودشان با آنان سخن ميگويد. مثلا بزبان قبيله: تميم در موقع نكوهش بمردى كه قبيله او شهر را غارت و مردم آن را كشته باشند ميگويند:
شما فلان شهر را بتاراج برديد. نيز عرب ميگويد: ما با قبيله فلان چنين كرديم و فلان شهر را خراب نموديم. منظور آنان از اين سخنان اين نيست كه خودشان شخصا اين اعمال را انجام داده باشند. بلكه منظورشان نكوهش ديگران است.
و دسته ديگر منظورشان اين است كه به قبيله خود افتخار نمايند.
منظور خدا در اين آيه اين است كه گذشتگان آنان را مورد توبيخ و خودشان را در معرض نكوهش قرار داده باشد زيرا اين همان لغت و اصطلاحى است كه قرآن طبق آن نازل شده. از طرفى هم نسل آنان به رفتار آباء و اجداد خود راضى ميباشند و اعمال ايشان را تصويب مينمايند. پس جايز است كه به ايشان گفته شود: شما اين اعمال را انجام داده‏ايد زيرا شما برفتار زشت آنان راضى هستيد.

زندگانى حضرت امام حسين عليه السلام / ترجمه بحار الأنوار/ مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى- نجفي، محمد جواد/ ص269.

1-در كتاب: امالى از امام جعفر صادق عليه السلام روايت ميكند كه فرمود: تعداد چهار هزار ملك بزمين هبوط كردند تا در ركاب حسين بن على عليهما السلام قتال كنند ولى چون آن حضرت اجازه قتال به آنان نداد لذا ايشان مراجعت كردند و هنگامى بزمين هبوط نمودند كه امام حسين شهيد شده بود. آنان در حالى كه غبار آلوده‏ اند تا روز قيامت نزد قبر امام حسين گريه مي كنند و نام رئيس ايشان منصور است.

2- در كتاب: امالى شيخ از امام جعفر صادق عليه السلام روايت مي كند كه فرمود:
وقتى كار امام حسين تمام شد ملائكه بسوى خدا ضجه كردند و گفتند: پروردگارا آيا جا دارد: اين مصيبت دچار حسين شود كه صفى و پسر پيامبر تو است؟ خداى توانا سايه حضرت قائم عليه السلام را به آنان نشان داد و فرمود: من بوسيله وى از افرادى كه در حق حسين ظلم كردند انتقام خواهم كشيد.

3- صدوق در كتاب: علل الشرائع از ثمالى روايت ميكند كه گفت: به امام محمّد باقر گفتم: يا بن رسول اللَّه! آيا كليه شما قائم بر حق نيستيد؟ فرمود: چرا.
گفتم: پس چرا فقط امام دوازدهم داراى نام: قائم است؟ فرمود: هنگامى كه جدم امام حسين عليه السلام شهيد شد ملائكه بسوى خدا ضجه و گريه و ناله كردند و گفتند:
پروردگار ما! آيا غفلت مي كنى از كسى كه برگزيده و پسر برگزيده تو را ميكشد؟
خداى سبحان وحى كرد: اى ملائكه من آرام بگيريد بعزت و جلال خودم‏ قسم من از آنان انتقام مي گيرم و لو اينكه بعد از مدتى باشد. سپس خداى توانا امامانى را كه از فرزندان حسين بوجود ميايند به ملائكه ارائه كرد و ايشان بدين جهت مسرور شدند. هر گاه يكى از آنان نماز ميخواند خداى سبحان ميفرمايد: بوسيله آن قائم از ايشان انتقام خواهم گرفت.

4- در كتاب: كامل الزياره از پيغمبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله روايت ميكند كه فرمود:
آن ملكى كه نزد پيامبر خدا آمد و آن حضرت را از قتل حسين بن على آگاه كرد ملك درياها بود. زيرا يكى از ملائكه فردوس روى دريا نازل شد و بالهاى خود را روى آن دريا گسترانيد. بعدا فرياد زد: اى اهل درياها! لباس عزا بپوشيد، زيرا فرزند رسول خدا شهيد شد! سپس از خاك قبر حسين بوسيله بال‏هاى خود به آسمان‏ها برد. هيچ ملكى را ملاقات نكرد مگر اينكه آن تربت مقدس را مى‏ بوئيد و يك اثر از آن نزد آن ملك باقى مى‏ ماند. آن ملك قاتل امام حسين را با تابعين و پيروان آنان لعنت مي كرد.

5- در كتاب سابق الذكر از صادق آل محمّد صلّى اللَّه عليه و آله روايت مي كند كه فرمود:
هر گاه امام حسين را زيارت مي كنيد زبان خود را جز از گفتن خير نگاه داريد.
زيرا ملائكه شبانه روزى كه حافظ مردم و موجودات هستند نزد آن ملائكه‏اى كه در حائر امام حسين ميباشند ميايند و با آنان مصافحه ميكنند. ولى ايشان از شدت گريه جوابشان را نميگويند.
آنان در انتظار تكلم ايشان هستند تا زوال آفتاب و روشن شدن طلوع فجر.
سپس راجع بموضوعى از امر آسمان جويا ميشوند. آنان ما بين زوال آفتاب و طلوع فجر سخن نمي گويند و از گريه و دعا خسته نمى‏ شوند و در آن دو وقت از ياران خود رو گردان نخواهند شد. زيرا هر وقت شما سخن بگوئيد متوجه شما هستند.
گفتم: فدايت شوم چه چيزى است كه در باره آن از ايشان جويا مي شوند، كدام يك از آنان از ديگرى پرسش مي كنند، آيا آن ملائكه‏اى كه حافظ بر- موجودات هستند سؤال مينمايند يا آنهائى كه موكل بحائر امام حسين ميباشند؟
فرمود: ملائكه حائر حسين از آنان پرسش ميكنند. زيرا ملائكه حائر از حائر دور نمى ‏شوند. ولى ملائكه‏اى كه حافظ بر موجودات هستند نزول و صعود مي نمايند.
گفتم: چه موضوعى را از او جويا مي شوند؟ فرمود: هر گاه آنان عروج مي كنند به اسماعيل كه ملك هواء است بر مي خورند و چه بسا مى‏ شود كه: پيامبر خدا، فاطمه، حسن، حسين، و امامانى را كه گذشته‏ اند نزد اسماعيل مى ‏بينند. سپس آن بزرگواران از ملائكه راجع بموضوعاتى و از افرادى كه از شما بزيارت امام حسين حاضر شده ‏ايد جويا مي شوند و مي فرمايند: آنان را بدعاى خود بشارت دهيد.
ملائكه حافظين ميگويند: چگونه ما به ايشان بشارت دهيم در صورتى كه آنان سخن ما را نمى‏شنوند! ميفرمايند: براى ايشان بركت بخواهيد و دعاى خير كنيد. اين بشارتى است كه از طرف ما براى ايشان است. هنگامى كه آنان بر ميگردند زوار امام حسين را بوسيله بال‏هاى خود محفوظ ميدارند تا مكان شما را احساس نمايند و ما آنان را بخدائى مى‏سپاريم كه امانت‏هاى او ضايع نميشوند.
اگر مردم بدانند چه خيرى در زيارت امام حسين ميباشد با شمشير براى زيارت حسين با يك ديگر قتال ميكنند و اموال خود را براى تشرف بزيارت امام حسين ميفروشند.
فاطمه اطهر در حالى به زائران امام حسين نظر ميكند كه تعداد: هزار پيغمبر، هزار صدّيق، هزار شهيد و هزار هزار ملائكه كروبين با آن بانو هستند و او را در گريه كردن يارى مي نمايند. فاطمه زهراء ناله و فريادى ميزند كه كليه ملائكه آسمانها بعلت ناله آن بانو گريان ميشوند.
حضرت زهراى اطهر آرام نمى‏شود تا اينكه پيامبر خدا مى‏آيد و به وى ميفرمايد: اى دخترم! تو كليه ملائكه آسمانها را گريان نمودى و آنان را از تقديس‏ و تسبيح خدا بازداشتى. آرام باش تا آنان مشغول تقديس و تسبيح باشند. زيرا خدا امر خود را اجرا خواهد كرد.
فاطمه اطهر به آن افرادى كه از شما براى زيارت امام حسين حاضر شده‏ اند نظر رحمت مي كند و هر خيرى را از خدا براى آنان ميخواهد. مبادا شما از زيارت قبر حسين كناره‏گيرى كنيد. زيرا زيارت امام حسين بقدرى خير دارد كه قابل شماره نيستند.

6- نيز در كتاب: كامل الزياره از حريز روايت مي كند كه گفت: بصادق آل محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم گفتم: فدايت شوم بقاء شما اهل بيت چقدر اندك و اجل‏هاى شما چقدر نزديك است. در صورتى كه اين مردم اين همه احتياج بشما دارند؟
امام صادق فرمود: هر يك از ما داراى يك صحيفه و برنامه است. در آن صحيفه مطالبى است مورد احتياج كه بايد در مدت عمر به آن‏ها عمل شود. هنگامى كه مندرجات آن صحيفه خاتمه يافتند او ميداند كه اجلش نزديك شده است. سپس پيغمبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله نزد او مى‏آيد و خبر مرگ وى را ميدهد و او را از آنچه كه نزد خدا دارد آگاه ميكند.
وقتى امام حسين عليه السلام صحيفه خود را قرائت كرد ديد آنچه كه خواهد آمد و آنچه كه باقى مانده است برايش شرح داده شده است. چون چيزهائى باقى مانده بود كه عملى نشده بودند لذا متوجه قتال گرديد. آن امورى كه باقى مانده بودند عبارت بودند از اينكه ملائكه از خدا خواستند تا امام حسين را يارى نمايند.
خدا به آنان اجازه داد. وقتى ملائكه خويشتن را براى قتال آماده كردند امام حسين عليه السلام شهيد شده بود. هنگامى كه ملائكه براى نصرت آن حضرت نازل شدند مدت آن بزرگوار منقضى و او شهيد شده بود.
ملائكه گفتند: پروردگارا! تو بما اجازه دادى فرود آئيم و حسين را يارى نمائيم. اكنون كه فرود آمده‏ايم تو امام حسين را قبض روح كرده‏اى!؟ خداى حكيم وحى كرد: شما نزد قبر مقدس حسين باشيد تا او را بنگريد كه خروج‏ كرده است. وقتى خروج نمود او را يارى نمائيد. شما براى حسين و براى اينكه يارى كردن از دست شما رفت گريه كنيد. زيرا شما براى نصرت و گريه از براى حسين اختصاص داريد. لذا ملائكه قربتا الى اللَّه و براى فوت شدن نصرت خود از حسين گريان شدند. موقعى كه امام حسين خروج كند آنان انصار آن حضرت خواهند بود.

زندگانى حضرت امام حسين عليه السلام / ترجمه بحار الأنوار، 255-260.

و آنگاه زين العابدين عليه السّلام فرمان سكوت داد. همگان سكوت كردند، امام بايستاد و بعد از حمد و ثناى خداوند و ياد از پيامبر و تجليل ازو آن گونه كه سزاوار بود و پس از درود بر حضرتش فرمود:

مردم! آن كو كه مرا شناخته شناخت، و آن كس كه مرا نشناخت خود را معرّفى مى‏كنم، من علىّ بن الحسين بن علىّ بن ابى طالبم، من فرزند مذبوح در كرانه شط فراتم بدون آن كه خونى يا ارثى از وى طلبكار باشند، من فرزند آنم كه هتك حريم حرمت وى شده، مال و نعمت وى به يغما رفته، عيالش به اسارت گرفته شده، من فرزند كسى هستم كه او را بگرفته كشتند و همين افتخار مرا بس.
مردم! شما را به خدا سوگند مى‏دهم، آيا مى‏دانيد كه به پدرم نامه نگاشتيد، و با وى نيرنگ باختيد و بدو عهد و پيمان سپرديد و بيعتش را به گردن گرفتيد، و آنگاه رهايش كرده كمر به قتلش بستيد؟! نابود باديد بدان چه براى خود از پيش فرستاديد، و بدا به آراى شما، با كدام ديده مى ‏توانيد به رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله بنگريد آن گاه كه اين سخن را پيش كشد: عترتم را كشتيد و حرمتم را هتك كرديد، شما از امّت من نيستيد؟! راوى گويد: از هر سو صداها بلند شد، در حالى كه به يك ديگر مى‏ گفتند: هلاك شديد و نمى‏ دانيد؟
امام فرمود: خدا رحمت كند آن را كه نصيحتم را پذيرفته صيّتم را در باره امر خدا و در باره پيامبر و اهل بيتش حفظ كند، چه او الگوى نيكوى ماست.
همگان گفتند: اى فرزند رسول اللَّه! همه ما سامع و مطيع و حافظ ذمّه شمائيم. (در خطّ تسليم و اطاعت فرمان توايم) و از شما روى بر نمى‏ تابيم، فرمان ده رحمت خدا بر تو باد، ما با دشمن تو در جنگ و با هر كه سازش كنى در خط سازشيم ما يزيد را دستگير مى‏كنيم، از ستمكاران به شما و ما برائت مى‏ جوييم.

امام عليه السّلام فرمود: هيهات، هيهات، اى نيرنگ بازان بى‏وفا، چه حيله‏ها كه بين شما و شهواتتان نيست! آيا مى‏خواهيد با من آن كنيد كه از پيش با پدرم كرديد؟! نه سوگند به پروردگار راقصات، زيرا آن جراحات هنوز التيام نيافته، اين ديروز بود كه پدرم صلوات اللَّه عليه با اهل بيتش به شهادت رسيدند، و فراموشم نمى‏شود مصيبت گم كردن رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله و مصيبت از دست دادن پدرم و فرزندانش، دردش در كامم، و تلخى آن بين حنجره و گلويم جا گرفته، غصّه‏ هايش سين ه‏ام را مى ‏فشارد.
خواست ه‏ام از شما اين است كه: به نفع ما و به زيان ما مباشيد.
لا غرو ان قتل الحسين و شيخه‏ قد كان خيرا من حسين و اكرما

شگفتى نباشد اگر حسين شهيد شد، پدرش از حسين بهتر و گراميتر بود
فلا تفرحوا يا اهل كوفان بالّذى‏ اصاب حسينا كان ذلك اعظما

اى كوفيان بدان چه به حسين رسيد شادمان مباشيد كه اين مصيبت بسى بزرگتر باشد
قتيل بشطّ النّهر روحى فداؤه‏ جزاء الّذى اراده نار جهنّما

شهيد در كرانه نهر كه جانم فدايش باد، و كيفر آن كس كه با او چنين كرد آتش جهنّم است بعد فرمود: از شما همين قدر بسنده كنيم كه له و عليه ما مباشيد.

لهوف / ترجمه مير ابو طالبى، ص176.

1. ابو الحسين احمد بن عبد اللَّه بن على ناقد مى‏گويد:
عبد الرّحمن بلخى برايم نقل نمود و ابو الحسين برايم گفت و عمويم از پدرش برايم خبر داد، از ابى نضره و او از شخصى از اهل بيت المقدس كه وى گفت:
به خدا قسم ما اهل بيت المقدس و حوالى آن به عصرى كه حضرت حسين بن على عليهما السّلام در آن شهيد شدند آگاه و مطّلع هستيم.
به او گفتم: چه طور؟

گفت: هيچ ريگ و كلوخ و سنگى را بر نداشتيم مگر زير آن خون تازه‏اى ديديم كه مى‏جوشيد، ديوارها قرمز گشت همچون خون بسيار سرخ، باران تا سه روز بصورت خون تازه مى‏ باريد و در دل شب منادى نداء مى‏ كرد:

أ ترجوا امة قتلت حسينا شفاعة حدّه يوم الحساب‏

آيا امّتى كه حسين عليه السّلام را كشتند اميد دارند در روز حساب جدّش ايشان را شفاعت كند؟

معاذ اللَّه! لانلتم يقينا شفاعة احمد و أبى تراب‏

پناه بر خدا! بطور قطع و يقين به شفاعت احمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و حضرت ابو تراب عليه السّلام نخواهيد رسيد.

قتلتم خير من ركب المطايا و خير الشّيب طرّا و الشباب‏

كشتيد بهترين كسى را كه بر اسبان مى‏نشست و بهترين تمام سالمندان‏ و جوانان بود.

تا سه روز خورشيد در نظر ما به حالت كسوف ديده مى‏ شد و پس از سه روز باز مشاهده گرديد در شب ستارگان از كثرت و تراكم به طور خاصى ديده شدند پس فرداى آن روز از قتل و شهادت آن حضرت پى‏گيرى نموده چيزى عائد ما نشد تا خبر شهادت و قتل آن جناب عليه السّلام به ما رسيد.

2.  ابو الحسين احمد بن عبد اللَّه بن علىّ ناقد به اسنادش مى‏گويد:
عمر بن سعد گفت: ابو معشر برايم از زهير نقل كرد كه وى گفت:
هنگامى كه حسين بن على عليهما السّلام شهيد شد در بيت المقدّس ريگى باقى نماند مگر زير آن خون تازه بود.

كامل الزيارات / ابن قولويه، جعفر بن محمد/ ترجمه ذهنى تهرانى،ص242.

پدرم رحمة اللَّه عليه از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن عيسى بن عبيد يقطينى‏

از محمّد بن سنان از ابى سعيد قماط از ابن ابى يعفور از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل نمود كه آن جناب فرمودند:

روزى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در منزل حضرت فاطمه سلام اللَّه عليها تشريف داشته در حالى كه حضرت امام حسين عليه السّلام در دامن آن جناب بودند، حضرت گريسته و به سجده رفته سپس فرمودند:

اى فاطمه، اى دختر محمّد! در اين ساعت و در همين مكان خداوند علىّ اعلى‏  در بهترين صورت و زيباترين شكل خود را به من نشان داد و گفت: اى محمّد آيا حسين را دوست دارى؟
گفتم: بلى، نور ديده و گل خوشبو و ميوه دل و پرده ما بين ديده‏گان من است.

در حالى كه دست بر سر حسين عليه السّلام نهاده بود  به من فرمود:

اى محمّد: بركت حاصل مى‏شود از مولودى كه بر او بركات و رحمت و رضوان من مى‏باشد و لعنت و غضب و عذاب و ذلّت و عقوبت من بر كسى كه او را كشته و نصب عداوتش نموده و با او دشمنى كرده و با وى به حرب برخاسته است.

بطور حتم و قطع او سرور شهداء است از اوّلين و آخرين در دنيا و آخرت ….

كامل الزيارات / ابن قولويه، جعفر بن محمد/ ترجمه ذهنى تهرانى، ص206.

امير المؤمنين عليه السّلام فرمود:

زهد بين دو جمله از قرآن است آنجا كه خداوند تعالى فرموده است: «تا بر آنچه كه از دست داده‏ايد غمگين نشويد و بر آنچه كه به شما داده است شادمان نگرديد» . پس كسى كه بر گذشته اندوه نخورد و به آينده شادمان نباشد هر دو جانب زهد را به صورت كامل دريافته است.

جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى/ 269.

امام حسن عسكرى عليه السّلام از پدران بزرگوارش روايت كند كه:

از امام صادق عليه السّلام در باره زاهد در دنيا پرسيده شد كه زاهد كيست؟ فرمود: زاهد كسى است كه حلال دنيا را از ترس حساب آن و حرام دنيا را از ترس كيفر و عقاب آن ترك كند.

جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى/263.

امام رضا عليه السّلام فرمود:

به خداوند گمان نيكو داشته باش زيرا خداوند عزّ و جلّ گويد: من در نزد گمانى كه بنده‏ام به من دارد حاضرم اگر گمان خير به من دارد پس پاداش خير مى‏بيند و اگر گمان بد به من دارد پس كيفرى بد در انتظار اوست.
امام رضا عليه السّلام فرمود:

به خداوند گمان نيك داشته باش زيرا امام صادق عليه السّلام مى‏فرمود: كسى كه به خداوند گمان نيكو داشته باشد خداوند در نزد گمان او حاضر است و كسى كه به روزى كم قانع و خوشنود باشد خداوند نيز عمل كم را از او مى‏پذيرد.

جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه افراسيابى، ص: 93.