در باره ضجه ملائكه و پيامبران و فاطمه اطهر براى امام حسين عليه السلام
1-در كتاب: امالى از امام جعفر صادق عليه السلام روايت ميكند كه فرمود: تعداد چهار هزار ملك بزمين هبوط كردند تا در ركاب حسين بن على عليهما السلام قتال كنند ولى چون آن حضرت اجازه قتال به آنان نداد لذا ايشان مراجعت كردند و هنگامى بزمين هبوط نمودند كه امام حسين شهيد شده بود. آنان در حالى كه غبار آلوده اند تا روز قيامت نزد قبر امام حسين گريه مي كنند و نام رئيس ايشان منصور است.
2- در كتاب: امالى شيخ از امام جعفر صادق عليه السلام روايت مي كند كه فرمود:
وقتى كار امام حسين تمام شد ملائكه بسوى خدا ضجه كردند و گفتند: پروردگارا آيا جا دارد: اين مصيبت دچار حسين شود كه صفى و پسر پيامبر تو است؟ خداى توانا سايه حضرت قائم عليه السلام را به آنان نشان داد و فرمود: من بوسيله وى از افرادى كه در حق حسين ظلم كردند انتقام خواهم كشيد.
3- صدوق در كتاب: علل الشرائع از ثمالى روايت ميكند كه گفت: به امام محمّد باقر گفتم: يا بن رسول اللَّه! آيا كليه شما قائم بر حق نيستيد؟ فرمود: چرا.
گفتم: پس چرا فقط امام دوازدهم داراى نام: قائم است؟ فرمود: هنگامى كه جدم امام حسين عليه السلام شهيد شد ملائكه بسوى خدا ضجه و گريه و ناله كردند و گفتند:
پروردگار ما! آيا غفلت مي كنى از كسى كه برگزيده و پسر برگزيده تو را ميكشد؟
خداى سبحان وحى كرد: اى ملائكه من آرام بگيريد بعزت و جلال خودم قسم من از آنان انتقام مي گيرم و لو اينكه بعد از مدتى باشد. سپس خداى توانا امامانى را كه از فرزندان حسين بوجود ميايند به ملائكه ارائه كرد و ايشان بدين جهت مسرور شدند. هر گاه يكى از آنان نماز ميخواند خداى سبحان ميفرمايد: بوسيله آن قائم از ايشان انتقام خواهم گرفت.
4- در كتاب: كامل الزياره از پيغمبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله روايت ميكند كه فرمود:
آن ملكى كه نزد پيامبر خدا آمد و آن حضرت را از قتل حسين بن على آگاه كرد ملك درياها بود. زيرا يكى از ملائكه فردوس روى دريا نازل شد و بالهاى خود را روى آن دريا گسترانيد. بعدا فرياد زد: اى اهل درياها! لباس عزا بپوشيد، زيرا فرزند رسول خدا شهيد شد! سپس از خاك قبر حسين بوسيله بالهاى خود به آسمانها برد. هيچ ملكى را ملاقات نكرد مگر اينكه آن تربت مقدس را مى بوئيد و يك اثر از آن نزد آن ملك باقى مى ماند. آن ملك قاتل امام حسين را با تابعين و پيروان آنان لعنت مي كرد.
5- در كتاب سابق الذكر از صادق آل محمّد صلّى اللَّه عليه و آله روايت مي كند كه فرمود:
هر گاه امام حسين را زيارت مي كنيد زبان خود را جز از گفتن خير نگاه داريد.
زيرا ملائكه شبانه روزى كه حافظ مردم و موجودات هستند نزد آن ملائكهاى كه در حائر امام حسين ميباشند ميايند و با آنان مصافحه ميكنند. ولى ايشان از شدت گريه جوابشان را نميگويند.
آنان در انتظار تكلم ايشان هستند تا زوال آفتاب و روشن شدن طلوع فجر.
سپس راجع بموضوعى از امر آسمان جويا ميشوند. آنان ما بين زوال آفتاب و طلوع فجر سخن نمي گويند و از گريه و دعا خسته نمى شوند و در آن دو وقت از ياران خود رو گردان نخواهند شد. زيرا هر وقت شما سخن بگوئيد متوجه شما هستند.
گفتم: فدايت شوم چه چيزى است كه در باره آن از ايشان جويا مي شوند، كدام يك از آنان از ديگرى پرسش مي كنند، آيا آن ملائكهاى كه حافظ بر- موجودات هستند سؤال مينمايند يا آنهائى كه موكل بحائر امام حسين ميباشند؟
فرمود: ملائكه حائر حسين از آنان پرسش ميكنند. زيرا ملائكه حائر از حائر دور نمى شوند. ولى ملائكهاى كه حافظ بر موجودات هستند نزول و صعود مي نمايند.
گفتم: چه موضوعى را از او جويا مي شوند؟ فرمود: هر گاه آنان عروج مي كنند به اسماعيل كه ملك هواء است بر مي خورند و چه بسا مى شود كه: پيامبر خدا، فاطمه، حسن، حسين، و امامانى را كه گذشته اند نزد اسماعيل مى بينند. سپس آن بزرگواران از ملائكه راجع بموضوعاتى و از افرادى كه از شما بزيارت امام حسين حاضر شده ايد جويا مي شوند و مي فرمايند: آنان را بدعاى خود بشارت دهيد.
ملائكه حافظين ميگويند: چگونه ما به ايشان بشارت دهيم در صورتى كه آنان سخن ما را نمىشنوند! ميفرمايند: براى ايشان بركت بخواهيد و دعاى خير كنيد. اين بشارتى است كه از طرف ما براى ايشان است. هنگامى كه آنان بر ميگردند زوار امام حسين را بوسيله بالهاى خود محفوظ ميدارند تا مكان شما را احساس نمايند و ما آنان را بخدائى مىسپاريم كه امانتهاى او ضايع نميشوند.
اگر مردم بدانند چه خيرى در زيارت امام حسين ميباشد با شمشير براى زيارت حسين با يك ديگر قتال ميكنند و اموال خود را براى تشرف بزيارت امام حسين ميفروشند.
فاطمه اطهر در حالى به زائران امام حسين نظر ميكند كه تعداد: هزار پيغمبر، هزار صدّيق، هزار شهيد و هزار هزار ملائكه كروبين با آن بانو هستند و او را در گريه كردن يارى مي نمايند. فاطمه زهراء ناله و فريادى ميزند كه كليه ملائكه آسمانها بعلت ناله آن بانو گريان ميشوند.
حضرت زهراى اطهر آرام نمىشود تا اينكه پيامبر خدا مىآيد و به وى ميفرمايد: اى دخترم! تو كليه ملائكه آسمانها را گريان نمودى و آنان را از تقديس و تسبيح خدا بازداشتى. آرام باش تا آنان مشغول تقديس و تسبيح باشند. زيرا خدا امر خود را اجرا خواهد كرد.
فاطمه اطهر به آن افرادى كه از شما براى زيارت امام حسين حاضر شده اند نظر رحمت مي كند و هر خيرى را از خدا براى آنان ميخواهد. مبادا شما از زيارت قبر حسين كنارهگيرى كنيد. زيرا زيارت امام حسين بقدرى خير دارد كه قابل شماره نيستند.
6- نيز در كتاب: كامل الزياره از حريز روايت مي كند كه گفت: بصادق آل محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم گفتم: فدايت شوم بقاء شما اهل بيت چقدر اندك و اجلهاى شما چقدر نزديك است. در صورتى كه اين مردم اين همه احتياج بشما دارند؟
امام صادق فرمود: هر يك از ما داراى يك صحيفه و برنامه است. در آن صحيفه مطالبى است مورد احتياج كه بايد در مدت عمر به آنها عمل شود. هنگامى كه مندرجات آن صحيفه خاتمه يافتند او ميداند كه اجلش نزديك شده است. سپس پيغمبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله نزد او مىآيد و خبر مرگ وى را ميدهد و او را از آنچه كه نزد خدا دارد آگاه ميكند.
وقتى امام حسين عليه السلام صحيفه خود را قرائت كرد ديد آنچه كه خواهد آمد و آنچه كه باقى مانده است برايش شرح داده شده است. چون چيزهائى باقى مانده بود كه عملى نشده بودند لذا متوجه قتال گرديد. آن امورى كه باقى مانده بودند عبارت بودند از اينكه ملائكه از خدا خواستند تا امام حسين را يارى نمايند.
خدا به آنان اجازه داد. وقتى ملائكه خويشتن را براى قتال آماده كردند امام حسين عليه السلام شهيد شده بود. هنگامى كه ملائكه براى نصرت آن حضرت نازل شدند مدت آن بزرگوار منقضى و او شهيد شده بود.
ملائكه گفتند: پروردگارا! تو بما اجازه دادى فرود آئيم و حسين را يارى نمائيم. اكنون كه فرود آمدهايم تو امام حسين را قبض روح كردهاى!؟ خداى حكيم وحى كرد: شما نزد قبر مقدس حسين باشيد تا او را بنگريد كه خروج كرده است. وقتى خروج نمود او را يارى نمائيد. شما براى حسين و براى اينكه يارى كردن از دست شما رفت گريه كنيد. زيرا شما براى نصرت و گريه از براى حسين اختصاص داريد. لذا ملائكه قربتا الى اللَّه و براى فوت شدن نصرت خود از حسين گريان شدند. موقعى كه امام حسين خروج كند آنان انصار آن حضرت خواهند بود.
زندگانى حضرت امام حسين عليه السلام / ترجمه بحار الأنوار، 255-260.
