نشانه ها و علامتهائى كه در بلاد وجود داشته و به آنها بر شهادت حسين بن على عليهما السلام استدلال شده
1. ابو الحسين احمد بن عبد اللَّه بن على ناقد مىگويد:
عبد الرّحمن بلخى برايم نقل نمود و ابو الحسين برايم گفت و عمويم از پدرش برايم خبر داد، از ابى نضره و او از شخصى از اهل بيت المقدس كه وى گفت:
به خدا قسم ما اهل بيت المقدس و حوالى آن به عصرى كه حضرت حسين بن على عليهما السّلام در آن شهيد شدند آگاه و مطّلع هستيم.
به او گفتم: چه طور؟
گفت: هيچ ريگ و كلوخ و سنگى را بر نداشتيم مگر زير آن خون تازهاى ديديم كه مىجوشيد، ديوارها قرمز گشت همچون خون بسيار سرخ، باران تا سه روز بصورت خون تازه مى باريد و در دل شب منادى نداء مى كرد:
أ ترجوا امة قتلت حسينا شفاعة حدّه يوم الحساب
آيا امّتى كه حسين عليه السّلام را كشتند اميد دارند در روز حساب جدّش ايشان را شفاعت كند؟
معاذ اللَّه! لانلتم يقينا شفاعة احمد و أبى تراب
پناه بر خدا! بطور قطع و يقين به شفاعت احمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و حضرت ابو تراب عليه السّلام نخواهيد رسيد.
قتلتم خير من ركب المطايا و خير الشّيب طرّا و الشباب
كشتيد بهترين كسى را كه بر اسبان مىنشست و بهترين تمام سالمندان و جوانان بود.
تا سه روز خورشيد در نظر ما به حالت كسوف ديده مى شد و پس از سه روز باز مشاهده گرديد در شب ستارگان از كثرت و تراكم به طور خاصى ديده شدند پس فرداى آن روز از قتل و شهادت آن حضرت پىگيرى نموده چيزى عائد ما نشد تا خبر شهادت و قتل آن جناب عليه السّلام به ما رسيد.
2. ابو الحسين احمد بن عبد اللَّه بن علىّ ناقد به اسنادش مىگويد:
عمر بن سعد گفت: ابو معشر برايم از زهير نقل كرد كه وى گفت:
هنگامى كه حسين بن على عليهما السّلام شهيد شد در بيت المقدّس ريگى باقى نماند مگر زير آن خون تازه بود.
كامل الزيارات / ابن قولويه، جعفر بن محمد/ ترجمه ذهنى تهرانى،ص242.