در بيان لعنت نمودن حق تبارك و تعالى و انبياء عظام در حق قاتلين حسين بن على عليهما السلام
پدرم رحمة اللَّه عليه از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن عيسى بن عبيد يقطينى
از محمّد بن سنان از ابى سعيد قماط از ابن ابى يعفور از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل نمود كه آن جناب فرمودند:
روزى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در منزل حضرت فاطمه سلام اللَّه عليها تشريف داشته در حالى كه حضرت امام حسين عليه السّلام در دامن آن جناب بودند، حضرت گريسته و به سجده رفته سپس فرمودند:
اى فاطمه، اى دختر محمّد! در اين ساعت و در همين مكان خداوند علىّ اعلى در بهترين صورت و زيباترين شكل خود را به من نشان داد و گفت: اى محمّد آيا حسين را دوست دارى؟
گفتم: بلى، نور ديده و گل خوشبو و ميوه دل و پرده ما بين ديدهگان من است.
در حالى كه دست بر سر حسين عليه السّلام نهاده بود به من فرمود:
اى محمّد: بركت حاصل مىشود از مولودى كه بر او بركات و رحمت و رضوان من مىباشد و لعنت و غضب و عذاب و ذلّت و عقوبت من بر كسى كه او را كشته و نصب عداوتش نموده و با او دشمنى كرده و با وى به حرب برخاسته است.
بطور حتم و قطع او سرور شهداء است از اوّلين و آخرين در دنيا و آخرت ….
كامل الزيارات / ابن قولويه، جعفر بن محمد/ ترجمه ذهنى تهرانى، ص206.